Jezus żąda wszystkiego

Czy ta wielka przemiana już się w tobie dokonała? Nie łudź się! Co do mnie, nigdy bym nie wymówiła imienia Chrystusa, gdybym nie oddała Mu przedtem całego swego serca i wszystkich uczuć niepodzielnie. Powinniśmy być Mu głęboko wdzięczni za to, że przyjmie taką ofiarę. On żąda wszystkiego.SS1 43.2

Gdy poddamy się woli Boga i damy z siebie wszystko, wtedy — nie wcześniej — otoczy On nas ramionami swego miłosierdzia. Lecz cóż my właściwie dajemy, gdy dajemy wszystko? Tylko splamione, grzeszne serce, ażeby Jezus je oczyścił swą łaską i wybawił od śmierci dzięki swej bezgranicznej miłości. A jednak widziałam, że niektórym ludziom trudno jest nawet to oddać. Wstydzą się o tym słuchać, mówić o tym i pisać.SS1 43.3

Czy rozmawiacie o wyrzeczeniu się siebie? O tym, co Chrystus dał dla nas? Kiedy wydaje się wam, że Chrystus niesłusznie wymaga wszystkiego, udajcie się na Golgotę i wypłaczcie tam tego rodzaju myśli. Spójrzcie na ręce i nogi waszego Zbawiciela przebite ostrymi gwoździami po to, abyście się mogli obmyć z grzechów Jego własną krwią.SS1 43.4

Ci, którzy odczuwają miłość Bożą, nie pytają, ile trzeba dać, aby uzyskać nagrodę niebieską. Pytają nie o najniższą cenę, lecz dążą do doskonałej harmonii z wolą Odkupiciela. Z wielką radością oddają Mu wszystko i objawiają zapał proporcjonalny do wartości celu, do którego dążą. Jaki to cel? Nieśmiertelność, życie wieczne.SS1 43.5

Młodzi przyjaciele! Wielu z was zastało w sposób niecny oszukanych i omamionych. Zadowoliliście się jedynie namiastką czystej, niesplamionej religii. Chcę was podźwignąć, podnieść. Aniołowie Boga także starają się was pobudzić. Oby doniosłe prawdy Słowa Bożego uświadomiły wam sens grożącego niebezpieczeństwa i skłoniły do zbadania samych siebie!SS1 43.6

Serca wasze są jeszcze usposobione cieleśnie. Nie podporządkowały się prawu Bożemu, bo i rzeczywiście nie mogą. Owe cielesne serca musiałyby się odmienić; zobaczylibyście wówczas takie piękno świętości, że zapragnęlibyście go tak, jak łaknie jeleń strumienia wód. Wtedy będziecie miłować Boga i Jego prawo. Wtedy ciężar brzemienia Chrystusowego stanie się dla was lekki i będziecie mogli go dźwigać. Chociaż będziecie przechodzić przez trudy i doświadczenia, to jednak trudy te uczynią waszą drogę do Boga jeszcze wspanialszą. Dla chrześcijanina, który potrafi zaprzeć się siebie, przeznaczone jest nieśmiertelne dziedzictwo.SS1 44.1

Chrześcijanin nie powinien przypisywać nadmiarowi uczuć wielkiej wartości ani się od nich uzależniać w zbyt wielkim stopniu. Uczucia nie zawsze są dobrymi przewodnikami. Każdy chrześcijanin powinien służyć Bogu zgodnie ze swym przekonaniem i nie powinien dać się rządzić wyłącznie uczuciom. Tak postępując, będzie swe przekonania umacniał, zachowywał je.SS1 44.2

Widziałam w duchu, że chrześcijanin, żyjący w pokorze i prowadzący życie pełne wyrzeczeń i ofiarności, otrzyma w rezultacie pokój i radość w Panu. Największa radość, jakiej można doznać, to czynienie dobra innym, uszczęśliwianie innych. Taki stan szczęśliwości ostoi się i będzie trwać.SS1 44.3

Wielu młodych ludzi nie ma utrwalonych zasad służenia Bogu. Nie ćwiczą swej wiary i nie postępują według niej. Każda przeciwność wprowadza ich w przykre położenie. Brak im mocy wytrwania. Nie wzrastają w łasce. Wprawdzie na zewnątrz wydają się takimi, którzy przestrzegają przykazań Bożych — od czasu do czasu wypowiedzą formalną modlitwę i uważani są za chrześcijan. Rodzice tak troszczą się o swoje dzieci, że zgadzają się na wszystko, co wydaje się służyć ich dobru. Nie pracują nad młodzieżą, nie uczą jej tego, że umysł cielesny musi umrzeć. Zachęcając dzieci do uczęszczania na nabożeństwa i brania udziału w zadaniach zboru, zaniedbują jednak nauczenia ich, by pilnie badały własne serca, wartości życia chrześcijańskiego. Rzecz w tym, że młodzi ludzie twierdzą, iż są chrześcijanami, nie wypróbowawszy należycie motywów takiego twierdzenia.SS1 44.4

Wierny Świadek powiada: “Obyś był zimny albo gorący! A tak, żeś letni, a nie gorący ani zimny, wypluję cię z ust moich”. Objawienie 3,15.16.SS1 44.5

Szatan chce, by ludzie stali się chrześcijanami tylko z imienia. W ten sposób będą lepiej odpowiadać jego zamiarom. Jeżeli przybieracie tylko pozór bogobojności, a nie macie pobożności prawdziwej, szatan może was użyć do wprowadzenia innych na drogę omamienia. Niektóre biedne dusze będą na was spoglądać, zamiast spoglądać na mierniki Słowa Bożego, wskutek czego ich poziom duchowy nie będzie mógł się podnieść. Zadowala ich to, że są tak dobrzy, jak dobrymi wydajecie się wy.SS1 44.6

Młodym ludziom się tłumaczy, że powinni podejmować rozmaite zadania w zborze: zabierać głos, modlić się w czasie zebrań i nabożeństw. Bezustannie trzeba ich wtedy prosić, aby zaniechali popisywania się. Zawsze i wszędzie trzeba ich ponaglać. Taka religia nic nie jest warta. Wy, o zimnym sercu rzekomi chrześcijanie, postarajcie się to serce wasze odmienić, a służba Bogu nie będzie dla was uciążliwym ciężarem. Zniknie wszelka chęć strojenia się i podobania. Czas, który spędzacie przed lustrem, aby ułożyć piękną fryzurę, poświęćcie na modlitwę i badanie serca. W uświęconym sercu nie ma miejsca na zewnętrzne przyozdabianie się, lecz jedynie na poważne staranie o ozdobę wewnętrzną, łaskę chrześcijańską — owoce Ducha Bożego.SS1 45.1

Apostoł mówi: “Ozdobą waszą niech nie będzie to, co zewnętrzne, trefienie włosów, złote klejnoty lub strojne szaty, lecz ukryty wewnętrzny człowiek z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha, który jedynie ma wartość przed Bogiem”. 1 Piotra 3,3.4. Pokonajcie świecki sposób myślenia, zreformujcie swoje życie i przestańcie uwielbiać jego nędzną, śmiertelną powłokę. Jeżeli serce ulegnie przemianie, zaświadczy o tym i wygląd zewnętrzny. Jeżeli Chrystus będzie naszą nadzieją chwały, odkryjemy w Nim bezgraniczną miłość i czar, aż rozkocha się w Nim nasza dusza. Będziemy chcieli z Nim przestawać, wybierzemy miłość ku Niemu i podziw dla Niego. Zapomnimy o sobie i naszych egoistycznych upodobaniach. Jezus będzie wywyższony i uwielbiony, a miłość własna człowieka upokorzona i poniżona. Lecz samo wyznawanie wiary bez głębokiej miłości jest tylko pustym dźwiękiem, czczą formalnością, suchym stwierdzeniem i ciężkim jarzmem. Wielu z was może posiadać wiarę opartą na rozumowaniu oraz pobożność zewnętrzną, podczas gdy serce nie zostało przepławione. Bóg patrzy w serce i “wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami tego, przed którym musimy zdać sprawę”. Hebrajczyków 4,13. Czy zadowoli Go mniej niż całkowite i szczere odnowienie serca? Każda prawdziwie nawrócona dusza będzie posiadała nieomylny znak zwycięstwa nad zmysłową naturą.SS1 45.2

Mówię o tym otwarcie i myślę, że bynajmniej nie zniechęci to prawdziwego chrześcijanina. Nie chcę, aby ktokolwiek z was doczekał czasu próby i udręki bez całkowicie ugruntowanej nadziei w swoim Odkupicielu. Zdecydujcie się nazwać wasze najgorsze wady tak, jak powinny być nazwane! Upewnijcie się, czy dziedzictwo niebieskie może przypaść wam w udziale! Bądźcie szczerzy wobec siebie! Pamiętajcie o tym, że Jezus chce przedstawić swemu Ojcu Kościół bez zmazy i bez jakiejkolwiek skazy.SS1 45.3

W jaki sposób możecie dowiedzieć się o tym, że zostaliście przez Boga przyjęci? Studiujcie żarliwie, z modlitwą na ustach, Jego Słowo. Nie odkładajcie tego Słowa dla jakiejkolwiek innej książki. Ta księga przekonuje o grzechu, wyraźnie i jasno objawia drogę zbawienia. Przynosi poznanie i blask światła o pełnej chwały nagrodzie. Objawia doskonale Zbawiciela i uczy, że poprzez Jego hojne i bezgraniczne miłosierdzie możecie jedynie osiągnąć zbawienie. Nie zaniedbujcie skrytej modlitwy, ponieważ jest ona istotą religii. Żarliwą, pełną zapału modlitwą błagajcie o czystość duszy. Proście i błagajcie tak gorąco, tak żarliwie, jak gdyby szło o zachowanie życia doczesnego, i jeszcze goręcej. Pozostańcie przed Bogiem tak długo, aż zrodzi się w was bezgraniczne pragnienie zbawienia i dopóki nie zdobędziecie radosnej pewności o przebaczeniu grzechów.SS1 46.1

Nadzieja na życie wieczne musi być oparta na mocnym fundamencie. Jest ona czymś, co między wami a Bogiem musi trwać przez całe życie. Chwiejna nadzieja spowoduje waszą zagładę. Słowo Boże musi być mocną podstawą waszego postępowania w życiu. Ze Słowa tego możecie się dowiedzieć, czego się od was wymaga, abyście byli prawdziwymi chrześcijanami. Nie zdejmujcie z siebie zbroi i nie opuszczajcie pola walki dopóty, dopóki nie zdobędziecie pewności zwycięstwa i triumfu dzięki waszemu Odkupicielowi.SS1 46.2