Potrzeba prawdziwego nawrócenia

Wiem, że młodzi ludzie, dopóki nie nastąpi w nich wszechstronna przemiana i całkowite nawrócenie, nie mogą się niczego spodziewać od nieba. Według tego, co mi pokazano, nie więcej niż połowa młodych ludzi, którzy przyznają się do prawdy, jest rzeczywiście nawrócona. Gdyby byli nawróceni, przyczynialiby się do chwały Bożej. Wielu z nich żywi jakąś nadzieję, nie opartą na prawdziwej podstawie, na fundamencie prawdy. Nie jest oczyszczone źródło, stąd strumienie wody, które z niego się wydobywają, też nie są czyste. Oczyśćcie źródło, a oczyszczą się i strumienie. Jeżeli serce jest sprawiedliwe, słowa, wygląd i uczynki wasze będą bez zarzutu. Nie chciałabym znieważyć swego Mistrza godząc się z tym, że beztroska, swawolna, niezdolna do modlitwy istota jest dzieckiem Bożym. Nie, prawdziwy chrześcijanin odnosi zwycięstwo nad niskimi cechami swojej natury, nad swymi żądzami. Istnieje lek na chorobę grzesznej duszy. Lekiem tym jest Jezus, jedyny Zbawiciel! Łaski Jego wystarczy dla najsłabszych. Ale i najsilniejsi muszą albo posiąść tę łaskę, albo zginać.SS1 41.4

Widziałam, w jaki sposób łaskę tę można osiągnąć. Udajcie się na samotne miejsce i proście, błagajcie Boga: “Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, a ducha prawego odnów we mnie!”. Psalmów 51,12. Bądźcie gorliwi, bądźcie szczerzy! Żarliwa modlitwa wymaga wiele wysiłku. Walczcie tak, jak walczył Jakub. Na śmierć i życie! W Ogrójcu z czoła Jezusa spływały wielkie krople krwi. Wy również musicie się zdobyć na taki wysiłek. Nie opuszczajcie swojej samotni dopóty, dopóki nie poczujecie się silnymi w Bogu. Wtedy czuwajcie, bo jak długo czuwacie i modlicie się, tak długo możecie zwyciężać swe grzeszne przyzwyczajenia, tak długo czuwa nad wami łaska Boża.SS1 42.1

Bóg mi rozkazał przestrzec was. Młodzi przyjaciele, szukajcie Pana całym sercem! Przychodźcie do Niego z gorliwością, a gdy będziecie odczuwać, że bez pomocy Boga zginiecie, że pragniecie Go tak, jak pragnie jeleń ożywczego strumienia wód, wtedy Pan was posili, wtedy otrzymacie pokój, który przewyższa wszelkie zrozumienie. Jeżeli oczekujecie zbawienia, musicie się modlić. Wykorzystujcie czas. Nie spieszcie się i nie módlcie bezmyślnie. Błagajcie Boga, by was przeobraził, abyście przynieśli owoc Jego Ducha i stali się światłem dla świata. Nie bądźcie przeszkodą, zawadą czy przekleństwem dla sprawy Bożej. Macie być pomocą i błogosławieństwem. Czyż szatan nie mówi wam, że nie powinniście radować się zbawieniem, swobodą, wolnością? Jeżeli tak, to mu nie wierzcie!SS1 42.2

Widziałam w duchu, że przywilejem każdego prawdziwego chrześcijanina jest radować się przenikającym działaniem Ducha Świętego. Słodki, niebiański spokój nawiedzi umysł i będziecie miłować rozmyślanie o Bogu i niebie. Będziecie rozkoszować się chwalebnymi obietnicami Jego Słowa. Lecz najpierw poznajcie, czy rzeczywiście zaczęliście postępować tak, jak przystało na chrześcijan, przekonajcie się, czy postawiliście pierwsze kroki na drodze ku życiu wiecznemu. Nie dajcie się omamić, oszukać. Tak — lękam się i wiem, że wielu z was nie rozumie, co to jest religia. Odczuliście jakieś podniecenie, jakieś wzruszenie, ale nigdy nie widzieliście grzechu w całej jego ohydzie, w całej nienormalności. Nigdy nie odczuliście niewłaściwości waszego położenia i nie zawróciliście ze złych dróg skruszeni, z żalem za grzechy. Nigdy nie umieraliście dla świata, wciąż jeszcze drogie są wam jego przyjemności. Lubicie rozmowy na tematy świeckie. Gdy jednak chodzi o prawdę Bożą, nie macie nic do powiedzenia. Dlaczego milczycie? Dlaczego, tak rozmowni na tematy świeckie, jesteście aż tak milczący, gdy chodzi o sprawę, która najbardziej was dotyczy — o cel, który powinien zaangażować całą waszą istotę? prawda Boża nie mieszka w was.SS1 42.3

Widziałam w duchu, że wielu spośród was wyznaje swą wiarę tylko ustami, podczas gdy w sercach ich mieszka zepsucie. Nie oszukujcie samych siebie, fałszywi chrześcijanie! Bóg widzi wasze serca. “Z obfitości serca mówią usta”. Mateusza 12,34. W sercu takich ludzi mieszka świat. Nie ma w nim Jezusa. Gdyby ci, co uważają się za chrześcijan, miłowali Chrystusa bardziej niż świat, drogie by im były rozmowy o Nim, ich najlepszym Przyjacielu, w którym ześrodkować się powinny najwznioślejsze i najszlachetniejsze uczucia. On to bowiem przyszedł im z pomocą, gdy byli straconymi i gdy znaleźli się w sytuacji bez wyjścia. Gdyby znużeni i obarczeni ciężarem grzechu zwrócili się do Niego, wówczas On zdjąłby z nich to brzemię, oddalił smutki i żale, przywrócił żywy nurt uczuć. Te rzeczy, które uprzednio kochali, stałyby się odtąd dla nich przedmiotem nienawiści. Drogie byłoby im to, czego dotychczas nienawidzili.SS1 43.1