Wdowy, sieroty, inwalidzi

Wielu, którym ledwo starcza na życie, decyduje się na zawarcie związku małżeńskiego i założenie rodziny, nie myśląc o tym, że nie posiadają żadnych możliwości utrzymania jej, i, co gorsza, nie są w stanie wzbudzić posłuchu w rodzinie. Całe postępowanie tych ludzi w życiu rodzinnym znamionuje brak obowiązkowości, niedbałość, lenistwo. Nie potrafią panować nad sobą, są pobudliwi, niecierpliwi, porywczy. Gdy tacy ludzie przyjmą poselstwo, wierzą, że mają prawo oczekiwać pomocy od zamożnych braci. Gdy ich oczekiwania się nie spełniają, oskarżają zbór zarzucając mu, że jako taki nie praktykuje wiary.SS1 70.3

Kto w takim wypadku powinien uchodzić za cierpiącego? Czy należy zaniechać sprawy Bożej, a zasoby kas w rozmaitych miejscowościach wyczerpać na pomoc dla licznych ubogich rodzin tego rodzaju? Nigdy! Rodzice muszą ten ciężar wziąć na siebie. Według powszechnej opinii osoby takie nie cierpią większych niedostatków po przyjęciu soboty, niż przedtem.SS1 70.4

Wśród niektórych ubogich występuje zło, które może spowodować ich zniszczenie, jeżeli nie zostanie zwyciężone. Przyjęli prawdę, lecz nie wyzbyli się swego gruboskórnego, niekulturalnego zachowania. Minie pewien czas, zanim nie poznają swojej brutalności i nie zrozumieją, że nie jest ona zgodna z charakterem Chrystusa. Tych, którzy są bardziej cywilizowani i wykształceni, uważają za dumnych. Niekiedy słyszy się, jak mówią: “Prawda sprowadza nas wszystkich na jeden poziom”. Jest to całkowicie błędne mniemanie, że prawda sprowadza tego, który ją przyjął, na niższy poziom, odwrotnie, podnosi go ona, uszlachetnia, wysubtelnia smak, uświęca zdolność wyrokowania. Jeżeli według prawdy żyją, są zdolni do stałego przebywania w towarzystwie aniołów w mieście Bożym. Przeznaczeniem prawdy jest, aby was wszystkich podniosła na ten sam wysoki poziom.SS1 70.5

Członkowie majętni mają w obchodzeniu się z braćmi uboższymi być zawsze uprzejmi i serdeczni, a jeśli trzeba — udzielić skutecznej pomocy i zachęcić do podjęcia walki o byt, dodać otuchy. Uważam, że obowiązkiem zboru jest troszczyć się o swoje wdowy, sieroty i chorych.SS1 71.1

Wielu z tych, którzy wyznają prawdę, nie zostało całkowicie przez nią uświęconych. Jeżeli mają przed sobą brata znajdującego się w potrzebie, nie mogą się zmusić do obniżania mu ceny jakiegoś artykułu. Prędzej uczynią to wobec dzielnego świeckiego człowieka. Nie miłują bliźnich, jak siebie samych. Byłoby przyjemnie Bogu, gdyby mniej było wszędzie egoizmu, a więcej bezinteresownej i dobrowolnej uczynności. — Testimonies for the Church II, 51 (1868).SS1 71.2