Słudzy mamony

Wielu może wyznawać wiarę chrześcijańską nie zwracając uwagi na literę ani na treść nauki Chrystusa. Najlepsze swe siły oddają świeckim zajęciom — kłanianiu się mamonie. Jest rzeczą niepokojącą, że aż tylu dało się omamić szatanowi i że wyobraźnia wielu ludzi rozpalana jest świetnie rysującymi się widokami ziemskiego zysku. Perspektywa doskonałego szczęścia zaślepia ich, jeżeli tylko uda im się osiągnąć cel: zaszczyty i dobrobyt. Szatan kusi ponętną obietnicą: “Wszystko to oddam ci” — całą moc, bogactwo, którym będziesz mógł zdziałać wiele dobrego. Ale gdy osiągnęli cel, dla którego tyle się natrudzili, nie pozostają więcej w łączności z pełnym ofiarności Odkupicielem, który może uczynić ich uczestnikami natury Bożej. Przywiązani do skarbów ziemskich gardzą wyrzeczeniem i ofiarowaniem czegoś od siebie, a czego żąda się dla Chrystusa. Nie chcą niczego na ten cel oddać ze swoich skarbów ziemskich, przy których jest ich serce. Zamienili pana: na miejsce Chrystusa postawili mamonę, ona jest ich bogiem i jej służą.SS1 286.3

Miłością bogactwa szatan zapewnił sobie uwielbienie tych okłamanych dusz. Ale nie tylko ta zmiana dokonała się w nich prawie że niepostrzeżenie. Moc szatańska jest tak zwodnicza i podstępna, że owi ludzie dostosowali się do świata nie zauważywszy tego, że odłączyli się od Chrystusa. Nie są już Jego sługami, zachowali tylko Jego imię.SS1 286.4

Szatan obchodzi się z ludźmi ostrożniej niż kiedyś z Chrystusem kuszonym na pustyni, ponieważ przypomina mu się fakt, że tam doznał porażki. Jest wrogiem pokonanym. Nie przychodzi do człowieka wprost, by dać się jawnie uwielbiać. Po prostu żąda od ludzi, by skierowali swe uczucia ku zyskownym sprawom świata. Jeżeli uda mu się opanować umysł i serce, siły niebieskie ustępują. Wszystko, czego szatan żąda od człowieka, to poddanie się zwodniczej sile jego pokus — umiłowaniu świata, dostojeństw, stanowisk, pieniędzy, w ogóle skarbów doczesnych. Jeżeli wpływ szatana przeważy, uzyska on wszystko, czego kiedyś żądał od Chrystusa.SS1 287.1