مدت کوتاهی پس از نازل شدن روح القدس، و بلافاصله پس از مدتی دعای پرشور، پطرس و یوحنا به معبد برای دعا می رفتند و یک مرد افلیجِ مسکین و عاجز را دیدند که چهل ساله بود و در زندگی هیچ چیزی بخ جز درد و ناتوانی نداشت. این مرد بد اقبال برای مدت ها آرزو داشت تا نزد عیسی برود و شفا یابد ولی تقریباً نومید شده بود و از دسترس طبیب عظیم به دور افتاده بود. نهایتاً التماس ها و درخواست های او افرادی را واداشت تا او را به دروازه معبد حمل کنند. ولی به محض رسیدن به آنجا دریافت که شفادهنده که امید بر او بسته بود، بطور ناجوانمردانه و بی رحمانه ای مصلوب شده است.DR 219.1

نومیدی او باعث افسوس و دلسوزی کسانی شده بود که می دانستند که او برای چه مدت زمانی با اشتیاق امیدوار و چشم انتظار شفا یافتن توسط عیسی بود و آنان روزانه او را به معبر می آوردند، تا عابران تحت تاثیر قرار گرفته و به او خرده پولی برای قوت لایموت یومیه بدهند. وقتی که پطرس و یوحنا می گذشتند، او برای خیرات از آنان تمنا کرد. حواریون بر او به دیدۀ شفقت نگریستند. « و پطرس به او گفت: به ما نگاه کن « .” من طلا و نقره ندارم، امّا آنچه دارم به تو می دهم. به نام عیسی مسیح ناصری، بلند شو و راه برو .»DR 219.2

صورت آن مرد فقیر به پائین افتاد هنگامی که پطرس او را از فقر خود آگاه ساخت، ولی امید و ایمان او قوت یافت هنگامی که حواری ادامه داد. « آنگاه پطرس دست راستش را گرفت و او را از زمین بلند کرد. فوراً پاها و قوزک پاهای او قوّت گرفتند. او از جا پرید، روی پاهای خود ایستاد و به راه افتاد و جست وخیزکنان و خدا را حمدگویان به اتّفاق ایشان وارد معبد بزرگ شد. همه مردم او را روان و حمدگویان دیدند. و وقتی پی بردند که او همان کسی است که قب در جلوی «دروازه زیبا » ا مینشست و صدقه میگرفت از آنچه برای او اتّفاق افتاده بود، غرق تعجّب و حیرت شدند .»DR 220.1

یهودیان به حیرت افتادند از این که حواریون توانسته بودند همچون معجزات عیسی، کار خارق العاده ای انجام دهند. آنان گمان کرده بودند که مسیح مرده است و انتظار داشتند تا همه آن آشکارسازی های شگفت انگیز نیز با مرگ او متوقف شده باشد. با این وجود در اینجا مردی بود که برای چهل سال مفلوج و عاجز بود، حال تمامی پاهایش بکار افتاده و شادی می کند، عاری از درد است و خوشحال از این که به عیسی ایمان آورده است.DR 220.2

رسولان حیرت مردم را دیدند و از آنان پرسیدند که چرا از معجزه ای که شاهد آن بوده اند شگفت زده اند و آنها را با هیبت در نظر گرفتند گوئی که از طریق قدرت آنان چنین معجزه ای صورت پذیرفته است. پطرس به آنان اطمینان داد که این معجزه با شایستگی های عیسای ناصری صورت گرفته، آن کسی که آنان او را انکار کرده و مصلوب کردند ولی خداوند او را در روز سوم از مرگ قیام داده است. « قدرت نام عیسی، این شخص را که میبیند و میشناسید نیرو بخشیده است. به وسیله ایمان به نام او این کار انجام شده است. آری، در حضور جمیع شما ایمان به عیسی او را سالم و تندرست کرده است. و امّا ای اسرائیلیان، میدانم که شما مثل حکمرانان خود این کار را از روی غفلت انجام دادید. ولی خدا به این طریق به آن پیشگوییهایی که مدّتها پیش به وسیله جمیع انبیا فرموده بود که مسیح او میآید تا رنج و آزار ببیند، تحقّق بخشید .»DR 220.3

پس از صورت گرفتن این معجزه، مردم به معبد هجوم آوردند و پطرس به آنان در یک صحن از معبد سخن می گفت در حالی که یوحنا در صحن دیگر با آنان گفتگو می کرد. رسولان آشکارا از جنایت عظیم یهودیان سخن به میان آورده و گفتند که آنان سرور حیات را مردود شمرده و کشته اند و مراقب بودند تا آنان را به جنون یا یاس نکشانند. پطرس می خواست تا گناه بیرحمی و قساوت آنان را تا جائی که ممکن است تقلیل دهد، با این فرض که آنان این کار را از روی جهالت و گمراهی انجام داده اند. او به آنان تصریح کرد که برای آنان امیدی وجود ندارد به جز از طریق رحمت مسیح که آنان او را مصلوب کردند؛ و از طریق ایمان به اوست که گناهان آنان می تواند توسط خون او شسته شود.DR 220.4

درسی برای ایام ما

دستگیری و محاکمه حواریون