عبور از رود اردن

کاهنان باید پیشاپیش مردم حرکت می کردند و تابوت عهد را که حاوی احکام خدا بود با خود حمل می کردند. و هنگامی که پاهای آنان در حاشیه رود اردن فرو رفت، آب ها جدا گشته و کاهنان که تابوت عهد را حمل می کردند عبور کردند که نشانه حضور الهی بود؛ و جماعت عبرانی به دنبال آنان حرکت کردند. وقتی که کاهنان از نیمی از عرض رود اردن گذشته بودند، به آنان فرمان داده شد تا در بستر رود بایستند تا تمامی جماعت اسرائیل عبور کنند. در اینجا نسل های موجود بنی اسرائیل متقاعد شدند که آب های رود اردن مقید به همان قدرتی هستند که چهل سال پیش برای پدرانشان در دریای سرخ به نمایش گذاشته شده بود. بسیاری از این ها زمانی که خردسال بودند از دریای سرخ عبور کرده بودند. حال آنان از رود اردن عبور می کنند، مردان جنگی که کام برای نبرد تجهیز شده بودند. اDR 154.3

پس از این که تمامی جماعت اسرائیل از رود اردن گذشتند، یوشع به کاهنان دستور داد تا از رود بیرون بیایند. به محض این که کاهنانی که تابوت عهد را با خود حمل می کردند از رود بیرون آمدند، و بر زمین خشک ایستادند، رود اردن مانند قبل در تمامی کرانه به جریان افتاد. این معجزه شگفت انگیز که برای اسرائیلیان به وقوع پیوست به طور شگرفی ایمان آنان را افزایش داد. بخاطر این که این معجزه شگفت انگیز هرگز فراموش نشود، خداوند یوشع را هدایت کرد تا به مردان متذکر شود که هر یک از طوایف، سنگی را از بستر رودخانه بردارد و بر دوش خود حمل کند و در جلجال یادبودی بنا کند تا این واقعیت در خاطر سپرده شود که اسرائیل از رود اردن گذشته و به زمین خشک رسید. پس از این که کاهنان از رود اردن بیرون آمدند، خدا دستان توانای خود را خارج کرد و آب ها با شتاب در مسیر خود جاری شدند.DR 154.4

وقتی که پادشاهان اَموری و پادشاهان کنعانی شنیدند که خداوند در مقابل فرزندان اسرائیل آب های رود اردن را متوقف کرده، قلبهای آنان از ترس به لرزه افتاد. اسرائیلیان دو پادشاه موآب را به قتل رسانده بودند و عبور معجزه آسای آنان از رود پر آب و خروشان اردن وجود آنان را سرشار از وحشت نمود. آنگاه یوشع تمامی ذکوری را که در بیابان بدنیا آمده بودند، مختون ساخت. پس از این مراسم، آنان عید پِسَح را در دشت های اریحا بجا آوردند. « خداوند به یوشع فرمود: امروز من آن لکه ننگی را که به خاطر غلامی در مصر از آن رنج میبردید، از شما دور کردم. پس آن محل را که در آن مراسم ختنه صورت گرفت، جلجال یعنی دور کردن نامید که تا به امروز به همین نام یاد میشود .»DR 155.1

اقوام بت پرست، خداوند و قوم او را خوار شمرده بودند، بخاطر این که عبرانیان سرزمین کنعان را صاحب نشده بودند که انتظار داشتند تا به محض خروج از مصر به ارث ببرند. دشمنان آنان ظفر یافته بودند بخاطر این که آنان برای مدتهای طولانی در بیابان سرگردان بودند و با تکبر بر ضد خدا قیام کرده بودند، و اع م کرده بودند که او قادر نبوده تا آنان را به سرزمین کنعان ا هدایت کند. اینک آنان از رود اردن عبور کرده بودند و دشمنان آنان بیش از این نمی توانستند آنان را تحقیر کنند.DR 155.2

منّا تا این زمان ادامه یافته بود ولی از این به بعد در حالی که درآستانه عبور از کنعان هستند، از میوه سرزمین خواهد خورد و بیش از آنان به منّا نیاز نداشتند و از این رو نزول منّا پایان یافت.DR 155.3