اولین گردهمائی عمومی

برخی از یهودیان شهر یهودیه دلهره ای عمومی در میان ایمانداران غیریهودی ایجاد کرده بودند و آن هم مسئله ختنه بود. آنان با انتظاری بی جا تصریح کرده بودند که هیچ کس نمی تواند نجات یابد مگر این که ختنه شود و تمامی آئین های تشریفاتی احکام را نگاه دارد.DR 274.2

این سوالی مهم بود و کلیسا را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار داده بود. پولس و برنابا به تعجیل با این مسئله برخورد نموده و با معرفی چنین موضوعی برای غیریهودیان مخالفت کردند. ایماندارانِ یهودی تبارِ انطاکیه با چنین ایده ای می خواستند تا موقعیت خود را در یهودیه تثبیت کنند. این مسئله موجب مباحثات زیادی شده و فقدان هماهنگی را در کلیسا به وجود آورده بود و بیم آن می رفت که در کلیسای انطاکیه، ادامه بحث بر سر این مسئله باعث جدائی و تفرقه در بین آن شود، و تصمیم گرفته شد تا پولس و برنابا به همراه تنی چند از مسئولین انطاکیه به اورشلیم فرستاده شوند تا مشکل را با رسولان و مشایخ مطرح نمایند. آنان قرار بود تا در آنجا با نمایندگانی از کلیساهای مختلف و با کسانی که برای شرکت در اعیاد سالانه آمده بودند ملاقات کنند. در ضمن تمامی مشاجره ها باید متوقف می گردید تا این که توسط مسئولین کلیسا تصمیم نهائی اتخاذ شود. آنگاه این تصمیم باید بطور فراگیر در کلیساهای مختلف سراسر کشور پذیرفته شود.DR 274.3

به محض رسیدن به اورشلیم، نمایندگانی از انطاکیه، توفیقی را که خدمت آنها بدست آورده بود در انجمن کلیساها نقل کردند و همچنین اغتشاشی که به واسطۀ برخی از فریسیان نوکیش ایجاد شده بود مبنی بر ختنه غیریهودیانی که به مسیحیت گرویده اند و رعایت احکام موسی به عنوان شرط رستگاری را مطرح نمودند.DR 275.1

یهودیان به خاطر خدمات الهی که بر عهده آنان گذاشته شده بود به خود می بالیدند؛ و به این نتیجه رسیده بودند که چون خدا روش عبادت را برای عبرانیان مشخص کرده بود، غیرممکن بود که هرگز در ویژگی هایی که تعین نموده بود تغییری حاصل نماید. آنان تصمیم گرفتند که مسیحیت باید خود را با احکام یهودی و آئین ها مرتبط سازد. آنان در تشخیص آن چیزی که در آخر با مرگ مسیح حذف شده بود کند ذهن بودند و درک آنان از مناسک قربانی که مرگ پسر خدا را تداعی می کرد و در آخر اصل با سایه یکی شد را نمی فهمیدند. انجام آئین ها و مراسم قربانی مذهب یهود، پس از مرگ مسیح دیگر نیاز نبود.DR 275.2

پولس بر سختگیری فریسی بودن خویش مباهات ورزیده بود؛ ولی پس از آشکار شدن مسیح به او در راه دمشق، ماموریت منجی و کار خود او در متحول ساختن غیریهودیان به مسیحیت در ذهن او واضح و آشکار بود و او از فرق بین زندگی در ایمان و تشریفات مرده کام آگاه بود. پولس همچنان ادعا ا می کرد که یکی از فرزندان ابراهیم است و ده فرمان را با همان وفاداریِ پیش از گرویدن به مسیحیت، در حرف و در روح نگاه داشته بود. ولی می دانست که آئین های نمادین بایستی به زودی متوقف شوند، از آنجا که آنان در سایه ای زندگی کرده بودند و نور انجیل ج ل خود را بر مذهب یهودی تابیده بود و ا برجستگی و معنی تازه ای به آئین ها و مناسک کهن بخشیده بود.DR 275.3