درسی برای ایام ما

بی ایمانی و گلایه فرزندان اسرائیل، امت کنونی خدا را بر روی زمین به تصویر می کشد. بسیاری به عقب و به آنها نگاه کردند و در بی ایمانی و گلایه های دائمی آنان انگشت حیرت گزیدند، پس از این که خدا آن همه معجزات برای آنان انجام داده بود و به آنان نشانه های محبت و مراقبت دائمی خویش را نشان داده بود. آنان فکر می کنند که ایشان نباید ناسپاسی از خود بروز می دادند. ولی برخی که چنین تفکری دارند، گلایه و نارضایتی از چیزهایی دارند که از پیامدهای کمتری برخوردار است. آنان خودشان را نمی شناسند. خداوند بطور مکرر آنان را محک می زند و ایمان آنان را در چیز های کوچک می آزماید؛ و آنان آزمونها را بهتر از اسرائیل کهن تحمل نمی کنند.DR 111.1

بسیاری که نیازهای فعلی آنان تامین شده است؛ با این وجود برای آینده به خدا اعتماد ندارند. آنان از خود بی ایمانی بروز می دهند و در ظلمت و دلسردی بخاطر نیازهایی که انتظارش را دارند فرو می روند. برخی خود را دائماً گرفتار کرده اند، مبادا که خود نیازمند گردیده و فرزندانشان دچار رنج و محنت گردند. وقتی که مشکلات بروز می کنند یا هنگامی که آنان در تنگه هایی گرفتار می شوند — هنگامی که ایمان آنان و محبتشان نسبت به خدا آزموده می شود — آنان در مرحله ای که خدا انتخاب کرده تا آنان را خالص کند شانه خالی می کنند. محبت آنان خلوص و کمال را ثابت نمی کند تا بتوانند همه چیز را تحمل کنند.DR 111.2

ایمانِ امتِ خدایِ آسمان ها باید قوی، پویا و پایدار باشد و بخاطر چیزهایی که برای آن ها امید داشته، شکیبا باشد. آنگاه زبان آن قبیل افراد باید این گونه باشد، « ای جان من خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را سپاس بخوان »، چرا که او سخاوتمندانه با من رفتار کرده است. خویشتن انکاری توسط برخی رنج واقعی پنداشته شده است. در ولع و میل به غذاهای نامناسب افراط و زیاده روی شده است. و جلوگیری از ولع نسبت به غذاهای ناسالم، حتی بسیاری از مسیحیان اقرار کرده را اکنون به همان دوران بازگردانیده است، گوئی که گرسنگی شدید در اثر رژیم غذائی ساده است. و مانند فرزندان اسرائیل، آنان بردگی، جسم های بیمار، و حتی مرگ را نسبت به محرومیت از دیگ های گوشت ترجیح می دهند. نان و آب تنها چیزی است که به باقیماندگان در زمان سختی وعده داده شده است.DR 111.3