بازگشت به بیابان

خداوند به عبرانیان فرمان داد تا بازگشته و از مسیر دریای سرخ به بیابان برگردند. آنان به سرزمین نیکو بسیار نزدیک بودند ولی با طغیان شریرانه، حفاظت خدا را از خود سلب نمودند. چنانچه گزارش کالیب و یوشع را می پذیرفتند و بلادرنگ به آنجا می رفتند، خداوند سرزمین کنعان را به آنان می داد. ولی آنان بی ایمانی خود را چنان با روح وقیحانه خود بر ضد خدا آشکار کردند که تقبیح شده و هرگز اجازه ورود به سرزمین موعود را نیافتند. با رحم و دلسوزی خدا بود که آنان به کنارۀ دریای سرخ بازگشتند، چرا که عمالیقی ها و کنعانی ها در حالی که آنان تاخیر کرده و گلایه می کردند، از وجود جاسوسان خبردار شده و خود را برای جنگ با فرزندان اسرائیل آماده کردند.DR 141.1

سپس خداوند به موسی و هارون فرمود: تا به کی این مردم شریر از من شکایت میکنند؟ من بارها شکایت این قوم را شنیدهام ». خداوند به موسی و هارون گفت تا به مردم بگویند که او آنگونه که گفته با ایشان رفتار خواهد نمود. آنها گفته بودند: « ای کاش در مصر میمردیم، یا در همین بیابان از بین میرفتیم ». حال خداوند به گفته خود آنها عمل خواهد کرد. او به خادمان خویش گفت تا به آنان بگوید که اجساد آنان در از سنین بیست سال به بالا در بیابان خواهد افتاد بخاطر این که بر ضد خدا طغیان کرده و شکایت ورزیدند. تنها کالیب و یوشع می توانستند به سرزمین کنعان بروند. « همچنین کودکان شما را که گفتید، اسیر ساکنان آن سر زمین میشوند، به س متی به آن جایی ا که شما آن را رد کردید، میرسانم .”DR 141.2

خداوند اع م نمود که فرزندان عبرانیان برای چهل سال در بیابان سرگردان ا خواهند شد، و زمان آن از وقتی که مصر را ترک کردند به حساب می آید، بخاطر عصیانگری والدینشان، تا اینکه والدینشان بمیرند. از این جهت آنان عاقبت بی انصافی خود را برای چهل سال متحمل خواهند شد، مطابق با روزهایی که سرزمین موعود مورد تحقیق قرار گرفت، هر روز برای یک سال. « به این ترتیب جزای نافرمانی خود را میبینید تا بدانید که، بیاطاعتی از من چه نتیجهای دارد .»آنان باید بطور کامل متوجه می شدند که این مجازات برای بت پرستی و طغیان و شکایت هایشان بود که خداوند را مجبور ساخت تا مقصود خود را در خصوص آنان تغییر دهد. به کالیب و یوشع اجری وعده داده شد و بر تمامی قوم اسرائیل ارجحیت یافته بودند، و سرانجام مورد لطف و محافظت خدا قرار گرفتند. DR 141.3