21—گناه موسی

این فصل بر اساس کتاب اعداد باب ۲۰ تدوین گردیده است.

جماعت اسرائیل دوباره به بیابان آورده شد، به همان مکانی که پس از خروج از مصر توسط خدا آورده شده بودند. خداوند از صخره برایشان آب جاری کرده بود که جریان آن ادامه یافته بود، درست تا زمانی که دوباره به صخره بازگشتند، زمانی که خداوند سبب شد تا جریان آب متوقف شود، تا دوباره امت خویش را امتحان کند، تا ببیند که آیا آنان با ایمان تاب می آورند و یا دوباره بر ضد او شکایت خواهند کرد.DR 143.1

وقتی که عبرانیان تشنه شدند و نتوانستند آبی بیایند، صبر خود را از دست داده و قدرت خدا بیاد نیاوردند که تقریبا چهل سال پیش از آن ازصخره آب جاری کرده بود. در عوض اعتماد به خدا، آنان به موسی و هارون شکایت کردند و با آنان گفتند: « ای کاش ما هم با خویشاوندان اسرائیلی خود، در حضور خداوند م یمردیم ». که آرزوی آن تعداد افرادی را داشتند که به واسطۀ بای خدا در شورش قورح، داتان و ابیرام نابود شده بودند.DR 143.2

آنان با خشم پرسیدند، « چرا ما را در این بیابان آوردید تا با حیوانات خود در اینجا بمیریم؟ چرا ما را از مصر به این بیابان خراب و ب یعلف آوردید؟ در اینجا نه غلهّ است، نه انجیر، نه تاک و نه انار. در اینجا حتیّ آب هم، برای نوشیدن نداریم .”DR 143.3

« موسی و هارون از حضور مردم به نزد دروازه خیمه عبادت رفتند و در آنجا به خاک افتادند و حضور با شکوه خداوند بر آنها ظاهر شد. خداوند به موسی فرمود: عصا را از جلوی صندوق پیمان بردار. بعد تو و برادرت هارون، قوم اسرائیل را جمع کنید و در پیش چشمان آنها به این صخره بگو که آب خود را جاری سازد. آن وقت میتوانید از آن صخره به مردم و حیواناتشان آب بدهید. پس موسی چنانکه خداوند فرموده بود، عصا را از جلوی صندوق پیمان برداشت .”DR 144.1