نمایش نبرد عظیم

در بالای سریر، صلیب آشکار می شود و مانند مرور نمایش، صحنه های وسوسه آدم و سقوط و گام های پی در پی در برنامه عظیم نجات ظاهر می شوند. تولد حقیرانۀ منجی؛ زندگی ابتدائی بی آلایش و مطیعانه او؛ تعمید او در رود اردن؛ روزه و وسوسه در بیابان؛ کهانت و خدمت او درعموم، بر انسان ارزشمندترین برکات آسمانی را می گشاید؛ و روزهایی که از اعمال محبت آمیز و رحمت پر شده بود، شبهای دعا و مراقبه در عزلت کوهستان ها؛ دسیسه از روی حسادت، نفرت و بدخواهی که برای او ختم به خیر شد؛ اندوه رقت بار رازگونه در باغ جتسیمانی، در زیر بار خرد کننده گناهان تمامی جهان؛ خیانت شدن به او، سپرده شدن در دست گروه تبهکار؛ وقایع ترسناک آن شب هولناک، مقاومت نکردن زندانی، ترک شدن توسط حواریونی که بسیار دوست می داشت، با اهانت کشانده شدن در خیابان های اورشلیم؛ پسر خدا را با وجد در برابر حنا به نمایش گذاشتن، متهم شدن در قصر کاهن اعظم، در محکمۀ پیلاتس، او که در مقابل جمعیت و هیرودیس بی رحم، استهزاء شد، مورد بی احترامی قرار گرفت، شکنجه شد، و به مرگ محکوم گردید — همگی به وضوح به تصویر کشیده شد.DR 393.1

و حال در مقابل جماعت به جنبش در آمده، آخرین صحنه ها آشکار می شود: آن رنج کشیدۀ صبور در مسیر جلجتا گام بر می دارد؛ سرور آسمان بر صلیب آویخته می شود؛ کاهنان مغرور و ارذل، او را که در محنت پایانی خود زجر می کشد مسخره می کنند؛ تاریکی فراطبیعی، خروش زمین، حرکت صخره ها، گشوده شدن قبرها، لحظه هایی را نشان گذاری می کنند که رهایی دهندۀ جهان زندگی خود را تسلیم می کند.DR 393.2

منظره مهیب درست همانگونه که بود ظاهر می شود. شیطان، فرشتگان او و زیردستان او قدرتی ندارند تا از تصویر کارهای خود روی بگردانند. هر بازیگری که نقش خود را آفریده فرا خوانده می شود. هیرودیس که فرزندان معصوم بیت لحم را به قتل رساند تا بتواند پادشاه اسرائیل را نابود سازد؛ هیرودیای پست فطرت، که خون یحیی تعمید دهنده بر گردن اوست؛ پیلاتس ضعیف و کسی که بادبان را در جهت منافع خویش می چرخاند؛ سربازان استهزاء کننده؛ کاهنان و حاکمان و جماعتی که دیوانه وار فریاد می زدند، «خون او بر ما و فرزندان ما باد » - همگی شناعت تقصیرهای خود را دیدند. آنان به عبث در پی پنهان شدن از سیمای الهی ملوکانه او بوده که همچون ج ل خورشید می درخشید، در حالی که رهایی یافتگان تاج های خود را به ا پاهای منجی افکندند و بانگ بر آورده، « او برای من مُرد! .»DR 393.3

در میان جماعتِ فدیه داده شده رسولان مسیح بودند، پولس قهرمان، پطرس پر شور و همت، یوحنای محبوب و دوست داشتنی، و براداران پاکنهاد آنان، و جمعیت کثیری از شهیدان؛ در حالی که بیرون دیوارها بودند، که با کسانی که با پستی و شناعت آنان را شکنجه کرده، زندانی نموده و به قتل رسانیده بودند همراه بودند. نِرو، آن هیولای بی رحمی و قساوت، که با وجد و خلسه به کسانی که قب شکنجه کرده بود نگاه می کند، او که از شدیدترین ا دردها به خلسه و حظ شیطانی می رسید در آنجا بود. مادرش آنجاست تا نتیجۀ کار خودش را ببیند؛ تا ببیند که مُهراهریمنی بر شخصیت پسرش نقش بسته است، تمای ت نفسانی که با تاثیر و الگوی او پرورده و رشد کرده بود ا میوۀ خود را از جنایت هایی خواهد خورد که سبب شد تا جهان از آن مشمئز شده و به خود بلرزد.DR 394.1

در آنجا کشیش ها و اسقف های وابسته به پاپ بودند، که ادعا می کردند که سفیران مسیح هستند، با این حال از چرخ شکنجه، سیاهچال، و صلابه استفاده کردند تا کنترل اذهان امت او را در دست بگیرند. در آنجا اسقف ها و پاپ های متکبری بودند که خود را از خدا رفیع تر می پنداشتند و با گستاخی احکام خدای قادر متعال را تغییر دادند. آن پدران روحانی متظاهرِ کلیسا باید از آن چه که از هر عذر و بهانه ای عاری است حساب پس بدهند. آنان می بینند که آن یگانۀ واقف به تمامی امور، نسبت به احکام خویش غیور است و اینکه او به هیچ وجه از مقصر گذشت نخواهد کرد. آنان الان می فهمند که منافع مسیح با منافع امت رنج کشیدۀ او یکی است؛ و آنان قدرت کلام او را حس می کنند، « بدانید آنچه به یکی از کوچکترین پیروان من کردید، به من کردید » )متی ۲: ۰ (. ۴ ۵DR 394.2