موسی طاقت از دست می دهد

« بعد او و هارون همه مردم را در پیش آن صخره جمع کردند و موسی به آنها گفت: ای مردم سرکش بشنوید. آیا میخواهید که ما از این صخره برای شما آب بیرون بیاوریم؟ آنگاه موسی عصا را بلند کرد و دو مرتبه به صخره زد. آب فراوان جاری شد و همه مردم و حیوانات آنها از آب نوشیدند. خداوند به موسی و هارون فرمود: چون شما به من اعتماد نکردید و در نزد قوم اسرائیل به قدّوسیّت من احترام نگذاشتید، بنابراین شما آنها را به آن سرزمینی که به آنها وعده دادم، راهنمایی نمیکنید .»DR 144.2

در اینجا موسی گناه ورزید. او از شکایت های دائمی مردم بر علیه خودش جان به لب شده بود و کاسه صبرش تمام گشته بود و به فرمان خدا که گفته بود تا با صخره سخن بگوید، در عوض با عصا به صخره دو ضربه زده بود پس از این که گفته بود، « آیا میخواهید که ما از این صخره برای شما آب بیرون بیاوریم؟ ». او نسنجیده سخن بر زبان رانده بود. او نگفته بود که اراده خداوند گواه دیگری از قدرت خویش را آشکار خواهد نمود و از صخره آب بیرون خواهد آورد. او جاری شدن دوباره آب از صخره سخت را به قدرت و ج ل خدا منتسب نکرد ا و بنابر این در مقابل مردم بر او ارج ننهاد. برای این تقصیر و کوتاهی، خداوند به موسی اجازه نداد تا مردم را به سرزمین موعود رهبری کند.DR 144.3

آشکارسازی قدرت خدا در آن موقعیت از ابهت عظیمی برخوردار بود و شایسته بود که موسی و هارون مردم را تحت تاثیر قرار دهند. ولی موسی منقلب شده و با بی صبری و خشمی که از مردم بخاطر شکایت هایشان داشت گفت، « ای یاغیان، آیا از این صخره آب برای شما بیرون آوریم؟ ». با این گونه سخن گفتن او عم گلایه های اسرائیل را پذیرفته بود که آنان درست ا می گویند که او را متهم کرده مبنی بر این که آنان را مصر بیرون آورده است. خداوند طغیانگری های مردم را بخشیده بود که از این خطای موسی بزرگتر بودند، ولی نمی توانست نسبت به گناه رهبر امت خویش بی تفاوت باشد. او نمی توانست گناه موسی را نادیده بگیرد و به او اجازه دهد تا وارد سرزمین موعود بشود.DR 144.4

خداوند در این جا به امت خویش گواهی غیر قابل تردید داده بود که او که چنین رهایی شگفت انگیزی را برای آوردن آنان از اسارت مصر صورت داده بود ، فرشته ای مقتدر بود، و نه موسی، که در مقابل آنان در تمامی سفرهایشان می رفت، و کسی که گفته بود، « اینک من فرشتهای پیش روی تو میفرستم تا تو را در راه محافظت نموده، بدان مکانی که مهیا کردهام برساند. از او با حذر باش و آواز او را بشنو و از او تَمَرُّد منما زیرا گناهان شما را نخواهد آمرزید، چونکه نام من در اوست » )خروج ۲: ۲۰ و ۲۱ (. ٣DR 145.1

موسی شکوه و ج ل را به خود نسبت داده بود که متعلق به خدا بود و ا خداوند را ملزم ساخت تا به او که همیشه در صدد راضی کردن اسرائیل طغیانگر بود نشان دهد که این موسی نبود که آنان را از مصر به بیرون هدایت کرده بود، بلکه خدا بود. خداوند بار مسئولیت رهبری امت خویش را به موسی سپرده بود، در حالی که فرشته مقتدر در پیشاپیش آنان در تمامی سفرهایشان گام برمی داشت و آنان را در طول سفرها هدایت می کرد. بخاطر این که آنان به سادگی فراموش کرده بودند که خدا آنان را توسط فرشته خود رهبری نموده است، و برای نشان دادن به انسان ها که قدرت خدا به تنهایی انجام می شود، او آنان را آزمود و محک زد تا تصدیق کنند که خدا راه آنان را هموار ساخته است، با نشانه هایی از قدرت خویش و علاماتی که نشانگر مراقبت و محبت او هستند، و آنان به او ابراز بی اعتمادی کرده و ترک کردن مصر را به موسی نسبت دادند، و او را مسئول و مسبب تمامی مصیبت های خود دانستند. موسی لجاجت و خیره سری آنان را با بردباری قابل توجهی تحمل کرده بود. در یک زمان آنان او را تهدید به سنگسار کرده بودند.DR 145.2