آب از صخره

آنان از بیابان سین سفر کردند و در رفیدیم اردو زدند و در آنجا آبی برای نوشیدن وجود نداشت. « و موسی به آنان گفت، چرا اعتراض میکنید؟ چرا خداوند را امتحان میکنید؟ امّا مردم که خیلی تشنه بودند به شورش خود ادامه داده به موسی گفتند: «چرا ما را از مصر بیرون آوردی تا ما و بچّهها و گلهّهای ما را در این بیابان از تشنگی ه ک کنی؟ موسی با التماس به خداوند عرض کرد: ا «با این قوم چه کنم؟ چون نزدیک است مرا سنگسار کنند .»DR 113.3

« خداوند به موسی فرمود: چند نفر از رهبران بنیاسرائیل را با خود بردار و پیشاپیش مردم برو. آن عصایی را که با آن به رود نیل زدی به دست بگیر. من بر روی صخرهای در کوه سینا میایستم. تو با عصایت به آن صخره بزن تا از آن صخره آب بیرون بیاید و مردم بنوشند. پس موسی در حضور تمام رهبران اسرائیل این کار را انجام داد. موسی اسم آن محل را مساه و مریبا گذاشت زیرا بنیاسرائیل در آنجا اعتراض کردند و خداوند را امتحان نمودند چون گفتند: آیا خداوند با ما هست یا نه؟ .”DR 113.4

خداوند فرزندان اسرائیل را هدایت نمود تا در آن مکان سکنی گزیده و اردو بزنند، جایی که در آن آب نبود، تا آنان را بیازماید تا ببیند که آیا در پریشانحالی خویش به خدا می نگرند، یا مانند گذشته گلایه می کنند. با در نظر گرفتن آنچه که خداوند در رهایی شگفت انگیزشان انجام داده بود، آنان باید در پریشانی خویش به او ایمان می داشتند. آنان باید می دانستند که او اجازه نخواهد داد تا از تشنگی تلف شوند، او که قول داده بود که آنان را به عنوان قوم خود در نظر گرفته است. ولی در عوض اینکه با خداوند با فروتنی رفتار کنند تا احتیاجات آنانرا برآورده سازد، آنان بر ضد موسی گلایه کردند و از او آب طلب کردند.DR 114.1

خداوند دائماً قدرت خویش را در برابر آنان با شیوه ای شگفت انگیز آشکار ساخته بود تا آنان بفهمند که تمامی منافعی که دریافت می کنند از سوی اوست، و اوست که بر اساس ارادۀ خویش می دهد و می ستاند. زمانهایی بر این واقعیت کام مشرف و آگاه بودند، و بطور شگرفی خویشتن را در برابر ا خداوند فروتن می ساختند؛ ولی هنگامی که تشنه یا گرسنه می شدند، همه مسئولیت ها را بر گردن موسی می انداختند، گوئی که مصر را ترک گفته اند تا او را خشنود سازند. موسی بخاطر گلایه های ظالمانه آنان اندوهگین شد. او از خداوند مسئلت نمود تا چه کند، چرا که مردم در آستانه سنگسار کردن او بودند. خداوند به وی فرمان داد تا رفته و با عصای خدا ضربه ای به صخره بزند. ابر ج ل او در مقابل صخره قرار گرفته بود. « در بیابان، صخرهها را ا شکافت و از اعماق زمین، به آنها آب فراوان داد. او از صخره، چشمه به وجود آورد و آب را مانند رودخانه جاری ساخت » )مزامیر ۸: ۱ و ۱(. ۵ ۶ ۷DR 114.2

موسی به صخره ضربه زد ولی مسیح بود که در کنار او ایستاده بود و سبب شد تا آب از صخره سخت جاری شود. مردم خداوند را در تشنگی خویش آزمودند و گفتند اگر خدا ما را به اینجا آورده، پس چرا به ما آب و نان نمی دهد. آن اگر، بی ایمانی خطاکارانه آنان را نشان می داد و موسی نگران بود که خدا آنان را بخاطر گلایه های شریرانه آنان مجازات کند. خداوند ایمان امت خویش را محک زد ولی آنان تاب مشقت و آزمون را نیاوردند. آنان برای خوراک و برای آب گلایه کردند و از موسی شکایت کردند. بخاطر بی ایمانی آنان، خداوند دشمنانشان را تحریک کرد تا با آنان بجنگند، تا او بتواند به امت خود نشان دهد که قوت آنان از کجا حاصل می شود.DR 114.3