مجازات سنگین

خداوند این تفکر و احساس را با قدغن کردن موسی از ورود به سرزمین موعود برای همیشه از اذهان آنان زدود. خداوند در حدی اعلی موسی را رفعت بخشیده بود. او به موسی ج ل عظیم خویش را عیان ساخته بود. ا خداوند او را تا نزدیکی قدوسیت خویش در بالای کوه سینا برده بود و به او رخصت داده بود تا با وی به عنوان بشری که با دوست خود گفتگو می کند سخن بگوید. او با موسی مکالمه کرده بود و از طریق او با موسی در باره اراده، دستورات و احکامش سخن گفته بود. بشریت او که رفعت یافته و مورد تکریم خداوند قرار گرفته بود خطایش را نیز به همان اندازه بزرگنمایی کرده بود. موسی بخاطر گناه خویش توبه کرد و خود را در برابر خدا متواضع ساخت. او اندوه خود را برای گناهش برای تمامی اسرائیل بیان نمود. عاقبت گناه او نمی توانست مخفی بماند، از این رو به مردم از قصور خود گفت که ج ل خدا را ا به خود منتسب گردانیده است و نمی تواند آنان را به سرزمین موعود رهبری کند. آنگاه از آنان پرسید، چنانچه خطای او چنان بزرگ به شمار رفت که باید از سوی خدا اص ح می شد، خدا چگونه می توانست گلایه های مکرر ا آنان را در مسئول دانستن او )موسی( با مجازات های غیرمعمول خدا بخاطر گناهانشان در نظر بگیرد.DR 145.3

برای این واقعه برجسته، موسی این حس را در سر پرورانده بود که اوست که آب را از صخره برایشان مهیا نموده است، در حالی که باید نام خدا را در میان امت وی ج ل می داد. اینک خداوند باید این موضوع را با امت خود ا فیصله می داد که موسی فقط یک انسان بود، که از رهنمودها و دستورالعمل های کسی پیروی می کرده که قدرتمند تر از او، حتی پسر خدا بوده است. در این قضیه خداوند هر تردیدی را خواهد زدود. هر که مسئولیت بزرگتری داشته باشد، انتظار بزرگتری از او می رود. موسی در دیدگاه حضرت اعلی بطور ویژه ای در علو مقام و التفات وی قرار گرفته بود. نور]هدایت[ ج ل خداوند به ا وفور به او ارزانی شده بود. همه بر اساس امتیازات و نور]هدایت[ و منافعی که دریافت کرده اند داوری خواهند شد.DR 146.1

گناهان انسان های نیک، که سلوک و رفتار آنان شایسته پیروی و تقلید است، بطور خاصی خدا را می رنجاند. آنان سبب ظفر یافتن شیطان، و شماتت فرشتگان خدا می شود مبنی بر این که برگزیدگان خدا قصور ورزیده اند و به ناعادلان فرصتی می دهد تا بر ضد خدا قیام کنند. خداوند، خود موسی را با شیوه ای استثنائی هدایت و ارشاد کرده بود و به او ج ل خویش را آشکار ا نموده بود که فرد دیگری بر روی زمین از چنین امتیازی برخوردار نشده بود. او ذاتاً فردی ناشکیبا بود ولی بطور راسخ بر فیض خدا مستمسک گردیده بود و از این رو با تواضع از ملکوت حکمت طلبیده و از سوی خداوند قوت یافته بود و چنان بر ناشکیبائی خویش غلبه نموده بود که خداوند او را حلیم ترین انسان در کل سطح زمین نامیده بود.DR 146.2

هارون در کوه حوریب وفات یافت، چرا که خدا فرموده بود که او نمی تواند به سرزمین موعود وارد شود، بخاطر این که به همراه موسی در زمان بیرون آوردن آب از صخره در مریبا مرتکب گناه شده بود. موسی و پسران هارون، او را در کوه دفن کردند، تا مردم وسوسه نشوند تا بر جسد او مراسم بزرگی برگزار کنند، و از گناه بت پرستی مرتکب تقصیر و خطا شوند. DR 147.1