سرزمین فلسطینیان

خداوند اجازه داد تا تابوت عهد وی توسط دشمن برده شود، تا به اسرائیل نشان دهد که اعتماد به تابوت عهد بیهوده و عبث می باشد، که نشان حضور او بود، در حالی که آنان فرامینی که در تابوت عهد بود را مورد بی احترامی قرار داده بودند. خداوند آنان را با گرفته شدن تابوت عهد از آنان، تحقیر نمود، اعتماد و قوتی که به آن می بالیدند و مباهات می کردند.DR 165.1

فلسطینیان احساس ظفر می کردند بخاطر این که چیزی را بدست آورده بودند که در خیال آنان، خدای شهیر اسرائیلیان بود، که چنان شگفتی هایی را برای آنان به منصه ظهور آورده بود. آنان تابوت عهد را به اشدود بردند و آن را در معبدی باشکوه قرار دادند، و خدای بسیار محبوب خود، داجون را تکریم کردند و در کنار بت خود قرار دادند. صبح روز بعد کاهنانِ این بت ها وارد معبد شدند و از این که دیدند که داجون بر روی صورت خود در مقابل تابوت عهد خداوند بر روی زمین افتاده است متعجب شدند. آنان داجون را بلند کردند و آن را در جای قبلی خود قرار دادند. آنان خیال کردند که آن مجسمه بطور اتفاقی بر زمین افتاده است. ولی صبح روز بعد یافتند که مانند قبل، بر روی صورت خود بر روی زمین بر روی زمین افتاده است، و سر و دستان داجون کنده شده است.DR 165.2

فرشتگان خداوند که همیشه تابوت را همراهی می کردند، آن بت را بر زمین افکنده بودند و پس از آنان، آن را شکسته بودند تا نشان دهند که خداوند، خدای زنده، فراتر از هر خدائی است و این که در مقابل او بت های بت پرستان هیچ انگاشته می شد. بت پرستان برای بت خود داجون احترام زیادی قائل بودند؛ و هنگامی که یافتند که قطع عضو شده و بر روی صورت در مقابل تابوت عهد خداوند افتاده، محزون گردیده و آن را برای فلسطینیان بسیار بد شگون یافتند. اینگونه تعبیر شده بود که فلسطینیان و خدایان آنها مقهور شده و توسط عبرانیان و خدای عبرانیان که قدرتمند تر و عظیم تر از خدایان آنان است نابود خواهند شد. آنان تابوت عهد خداوند را از معبدِ بت خود بیرون آوردند.DR 166.1

تابوت عهد خداوند برای مدت هفت ماه توسط فلسطینیان نگهداری شد. آنان بر اسرائیلیان پیروز شده و تابوت عهد را با خود برده بودند، که فرض می کردند که از آن قدرت خواهند یافت و فکر می کردند که برای همیشه در امان خواهند بود و دیگر هراسی از سپاهیان اسرائیل نخواهد بود. ولی در میانۀ خوشی از توفیق خود، صدای شیون و ناله از تمامی سرزمین شنیده شد و علت آن را به تابوت عهد نسبت دادند. تابوت عهد با وحشت و ترس از مکانی به مکان دیگر برده شد و نابودی را از سوی خدا در پی داشت تا این که فلسطینیان سرگشته شدند تا با آن چه کنند. فرشتگان که همراه آن بودند، از صدمه دیدن آن محافظت کردند. و فلسطینیان جرات نکردند تا صندوق را باز کنند؛ چرا که بت آنان داجون با سرنوشتی شوم دچار شده بود که هراس داشتند تا به آن دست بزنند یا حتی در نزدیکی خود داشته باشند. آنان بدنبال کاهنان و جادوگران فرستادند و از آنان جویا شدند تا با تابوت عهد خداوند چه کنند. آنان به ایشان توصیه کردند تا آنرا به نزد اسرائیلیان بازگردانند و آن را با پیشکش های قیمتی بخاطرغصب آن بازگردانند که اگر خدا از پذیرش آن رضامند باشد، آنان شفا خواهند یافت. آنان همچنین باید می دانستند که دست خدا بر آنان است، بخاطر این که تابوت عهد خداوند را برده بودند که فقط به اسرائیل تعلق داشت.DR 166.2