53—قدس )حرم مطهر آسمانی(

کلامی که فراتر از هر چیز دیگری، هم شالوده و هم ارکان اصلی عقیدۀ ظهور بود، اعان می کرد، « تا دو هزار و سیصد شام و صب ح، آنگاه مَقْدَ س تطهیر خواهد شد » )دانیال ۸: ۱۴ (. این ها کلام آشنایی برای تمامی ایمانداران در آمدن قریب الوقوع خداوند بودند. هزاران زبان این نبوت را به عنوان آرمان خود با مسرت تکرار کردند. همگی احساس می کردند که وقایع به درخشان ترین انتظارات و گرامی داشته شده ترین امیدهایی وابسته است که در دیدگاهشان قرار گرفته است. این ایام نبویِ نشان داده شده در پائیز سال ۱۸۴۴ خاتمه یافت. متداول با مابقی دنیای مسیحیت، ادونتیست ها این دیدگاه را در نظر گرفتند که زمین یا بخشی از آن، قُدس می باشد و این که تطهیر قُدس، پالایش زمین با آتش های ایام بزرگ آخر بود. آنان این را درک کردند که در بازگشت ثانی مسیح واقع خواهد شد. از این رو، به این نتیجه رسیده بودند که مسیح در سال ۱۸۴۴ به زمین بازخواهد گشت.DR 343.1

ولی زمان تعین شده سر رسید و خداوند ظهور نکرد. ایمانداران می دانستند که کلام خدا از میان نخواهد رفت؛ و تفسیر آنان از نبوت خطا بوده؛ ولی اشتباه در کجا بوده است؟ بسیاری با عجله گرۀ کور را با انکار اینکه ۲ ۰۰ ٣ روز در سال ۱۴ به پایان رسیده، بریدند. هیچ دلیلی برای این وضعیت ۸ یافت نشد، بجز این که مسیح در زمانی که انتظار داشتند نیامده بود. آنان استدلال می کردند که اگر روزهای نبوی در سال ۱۴ پایان یافته باشد، ۸ آنگاه مسیح برای تطهیر قدس با پالایش زمین به وسیله آتش آمده است؛ و از آنجائی که نیامده بود، روزها به پایان نرسیده است.DR 343.2

گرچه اکثریت ادونتیست ها نشانه های روزهای نبوی پیشین را رها کردند، و در نتیجه صحیح بودنِ جنبش را بر اساس آن انکار نمودند، تعدادی تمایلی از خود نشان ندادند تا از نکات اعتقادی چشم پوشی کنند که توسط کلام و شهادت خاص روح خدا حفظ شده بود. آنان ایمان داشتند که اصول درستی از تفسیر را در مطالعه کلام اتخاذ نموده اند و اینکه این وظیفۀ آنان است تا به حقایقی که هم اکنون به آن دست یافته اند محکم پابرجا بمانند و همچنان همان شیوۀ تحقیقی کتاب مقدسی را ادامه بدهند. آنان با دعای خالصانه موقعیت خود را مرور کردند و کلام را مطالعه نموده تا به اشتباه خود پی ببرند. وقتی که در تشریح دوره های نبوی هیچ خطائی نیافتند، آنان هدایت شدند تا موضوع قدس را از نزدیک مورد بررسی قرار بدهند.DR 344.1