اسرائیلیان دوباره گلایه می کنند

« و تمامی جماعت آواز خود را بلند کرده، فریاد نمودند. و قوم در آن شب میگریستند. و جمیع بنیاسرائیل بر موسی و هارون همهمه کردند، و تمامی جماعت به ایشان گفتند: «کاش که در زمین مصر میمردیم یا در این صحرا وفات مییافتیم. و چرا خداوند ما را به این زمین میآورد تا به دم شمشیر بیفتیم، و زنان و اطفال ما به یغما برده شوند؟ آیا برگشتن به مصر برای ما بهتر نیست؟ و به یکدیگر گفتند: «سرداری برای خود مقرر کرده، به مصر برگردیم. پس موسی و هارون به حضور تمامی گروه جماعت بنیاسرائیل به رو افتادند .»DR 138.3

اسرائیلیان نه تنها بر ضد موسی شکایت کردند بلکه خدا را متهم کردند که با وعده سرزمینی که نمی توانند تصاحب کنند، آنانرا فریب داده است. روح آنان چنان طغیانگر بود که قوت دستان قادر مطلق را فراموش کردند که آنان را از سرزمین مصر بیرون آورده بود و برای آنان تا آن زمان سلسله معجزاتی به عمل رسانده بود، و آنان مصمم شدند تا فرمانده ای برگزینند تا ایشان را به مصر بازگرداند، جائی که در آن بردگی می کرده و در سختی و مشقات عذاب می کشیدند. آنان در واقع فرمانده ای برای خود تعین نمودند، از این رو، موسی، رهبر رنج کشیده و صبور خود را کنار گذاشته و به تلخی بر ضد خدا گلایه کردند.DR 139.1

موسی و هارون در محضر خدا و در مقابل تمامی جماعت صورت خود را بر زمین نهاده، تا برای آن مردم عصیانگر از سوی خدا طلب رحمت کنند. ولی اندوه و پریشانی آنان مطلقاً عظیم بود. آنان بر روی صورتهای خود در خاموشی مطلق باقی ماندند. کالیب و یوشع جامه های خود را به نشانۀ ماتمی عظیم دریدند. « و تمامی جماعت بنیاسرائیل را خطاب کرده، گفتند: « زمینی که برای جاسوسی آن از آن عبور نمودیم، زمین بسیار بسیار خوبی است. اگر خداوند از ما راضی است که ما را به این زمین آورده، آن را به ما خواهد بخشید، زمینی که به شیر و شهد جاری است. زنهار از خداوند متمرد مشوید، و از اهل زمین ترسان مباشید، زیراکه ایشان خوراک ما هستند، سایۀ ایشان از ایشان گذشته است، و خداوند با ماست، از ایشان مترسید .”DR 139.2

« آنان پشت و پناهی ندارند ». که کنعانیان باشند که بی عدالتی آنان از حد گذشته است و حفاظت الهی از آنان برداشته شده است، و آنان حس می کنند که کام در امان هستند و برای نبرد آماده نبودند؛ و بوسیله ا عهد خدا، سرزمین به ما واگذار شده است. در عوض این که این کلام تاثیری روی مردم بگذارد، آنان بر طغیانگری خود افزودند. آنان خشمگین شده و با صدای بلند و با غضب فریاد بر آوردند که کالیب و یوشع باید سنگسار شوند، که اگر خداوند با ج ل مهیب خود در خیمه مقدس در مقایل تمامی فرزندان ا اسرائیل مداخله نمی کرد، چنین اتفاقی می افتاد.DR 139.3