Kompromis z pogaństwem

Wobec takiego obrotu rzeczy szatan układał plany skuteczniejszej walki przeciwko rządom Bożym — zamierzał umieścić w chrześcijańskim Kościele swój sztandar. Gdyby udało się oszukać naśladowców Chrystusa i przywieść ich do klęski, osłabłyby siła, męstwo i stanowczość chrześcijan, a oni sami staliby się łupem szatana.HZ 197.2

Przeciwnik Boga usiłował podstępem zyskać to, czego nie zdołał zdobyć przemocą. Prześladowania ustały, a ich miejsce zajęła niebezpieczna przynęta — dobrobyt i świeckie dostojeństwa. Udało się nakłonić bałwochwalców do połowicznego przyjęcia wiary chrześcijańskiej, bez zważania na istotne prawdy. Wyznawali oni, że przyjmują Chrystusa jako Syna Bożego i wierzą w Jego śmierć i zmartwychwstanie, lecz nie odczuwali żalu za grzech, niepotrzebna była im pokuta i zmiana życia. Czyniąc ze swej strony pewne ustępstwa, proponowali chrześcijanom poczynienie również pewnych ustępstw, aby wszyscy mogli żyć zgodnie na bazie wiary w Jezusa.HZ 197.3

Teraz Kościołowi zagrażało ogromne niebezpieczeństwo. W porównaniu z tego rodzaju kompromisem więzienie, tortury, ogień i miecz były błogosławieństwem. Niektórzy chrześcijanie twardo oświadczali, że nie pójdą na żadne ustępstwa. Inni mieli nadzieję, że jeśli nieco ustąpią i połączą się z tymi, którzy częściowo przyjęli chrześcijaństwo, przywiodą ich do całkowitego nawrócenia się. Był to dla wiernych naśladowców Chrystusa czas głębokiej trwogi. Pod płaszczykiem pozornego chrześcijaństwa szatan wślizgnął się do Kościoła, aby zniszczyć wiarę i odwrócić wiernych od prawdy.HZ 197.4

Ostatecznie większa część chrześcijańskiego obozu obniżyła swój poziom i nastąpiło połączenie chrześcijaństwa z pogaństwem. Choć bałwochwalcy twierdzili, że się nawrócili i połączyli z Kościołem, w dalszym ciągu trwali w bałwochwalstwie, zmieniając jedynie przedmiot kultu — obrazy Jezusa, Marii i świętych zajęły miejsce wizerunków różnych bóstw. Kwas bałwochwalstwa wprowadzony do Kościoła zaczął dokonywać zgubnego dzieła. Do wiary i do nabożeństw wprowadzono niezdrowe nauki, zabobonne obrzędy i bałwochwalcze ceremoniały. Gdy wyznawcy Chrystusa połączyli się z poganami, chrześcijańska religia uległa zepsuciu, Kościół stracił swą czystość i moc. Byli jednak tacy, którzy nie dali się zwieść. Wciąż trwali w wierności względem Stwórcy i prawdy i kłaniali się jedynie Bogu.HZ 197.5

Zawsze istniały dwie grupy ludzi wyznających, że są naśladowcami Chrystusa. Podczas gdy jedni studiowali życie Zbawiciela i usilnie starali się poznać swe wady, by dostosować się do Wzoru, drudzy uchylali się od prostych i praktycznych prawd ujawniających ich błędy. Nawet w okresie rozkwitu zbór nie składał się z samych wiernych i szczerych wyznawców. Zbawiciel uczył, że tych, którzy świadomie trwają w grzechu, nie należy przyjmować do zboru. Był jednak zawsze w kontakcie z ludźmi o złych charakterach, uczył ich i dawał im przykład, aby mogli zrozumieć i naprawić swe błędy.HZ 198.1

Między Księciem światłości a księciem ciemności nie ma żadnej łączności, dlatego nie powinna ona mieć miejsca między ich naśladowcami. Gdy chrześcijanie zgodzili się na połączenie z ludźmi połowicznie nawróconymi, wkroczyli na ścieżkę odprowadzającą od drogi prawdy. Szatan cieszył się, że udało mu się zwieść tak wielką liczbę naśladowców Chrystusa. Zaczął działać z jeszcze większą mocą, pobudzając ich do prześladowania tych, którzy pozostawali wierni Bogu. Nikt nie potrafi lepiej sprzeciwiać się chrześcijaństwu niż ci, którzy kiedyś byli jego obrońcami. Upadli chrześcijanie, łącząc się z półpogańskimi towarzyszami, skierowali broń przeciw najistotniejszym zasadom nauk Chrystusowych.HZ 198.2

Wszystko to wymagało nieustępliwej walki ze strony tych, którzy pozostali wierni. Twardo przeciwstawiali się oni zwiedzeniu i wprowadzonym do Kościoła obrzydliwościom przybranym w szaty kapłańskie. Odrzucono Biblię jako podstawę wiary. Zasadę wolności religii uznano za herezję, a jej zwolenników nienawidzono i wyklinano.HZ 198.3