Szczególne przygotowanie do przywództwa

Aniołowie powiadomili Mojżesza, że Bóg wybrał go na wybawiciela z niewoli ludu izraelskiego. Także starsi z synów izraelskich zostali powiadomieni, że zbliża się czas wyswobodzenia i że Mojżesz jest przeznaczonym do tego mężem. Mojżesz przypuszczał, że naród izraelski zostanie wyswobodzony w wyniku wojny, a on sam będzie stał na czele wojsk hebrajskich, aby walczyć przeciwko wojskom egipskim i wybawić swych braci z jarzma niewoli i ucisku. Pamiętając o tym, Mojżesz panował nad swymi uczuciami, nie przywiązywał się nadmiernie do przybranej matki ani do faraona. Przeszkadzałoby mu to w zachowaniu osobistej wolności, gdy będzie wykonywał wolę Bożą.HZ 66.2

Pan ochronił Mojżesza przed szkodliwym wpływem otoczenia. Strzegł, by nie zapomniał prawd otrzymanych w młodości od bogobojnych rodziców. Gdy najbardziej potrzebował ochrony przed wpływem dworskiego swawolnego życia, przychodziły mu na pamięć nauki matki. Bojaźń Boża stale w nim żyła. Miłość do braci była tak silna, a szacunek dla wiary Hebrajczyków tak wielki, że nawet dla zaszczytu bycia dziedzicem królewskiego tronu nie chciał wyrzec się swego pochodzenia.HZ 66.3

Gdy Mojżesz miał czterdzieści lat, “wyszedł do swoich braci i przypatrywał się ich ciężkiej pracy. Zobaczył też pewnego Egipcjanina, który bił Hebrajczyka, jednego z jego rodaków. Rozejrzał się więc dookoła, a widząc, że nie ma nikogo, zabił Egipcjanina i zagrzebał go w piasku. Gdy nazajutrz wyszedł, oto dwaj mężowie hebrajscy kłócili się. Wtedy rzeki do tego, który zawinił: Czemu bijesz bliźniego swego? A ten odpowiedział: Któż cię ustanowił przełożonym i sędzią nad nami? Czy zamierzasz mię zabić, tak jak zabiłeś Egipcjanina? Mojżesz zląkł się i pomyślał: Zapewne sprawa ta wyszła na jaw. A gdy faraon usłyszał o tym, chciał Mojżesza zabić. Lecz Mojżesz uciekł przed faraonem, udał się do ziemi Midianitów i usiadł przy studni”. 2 Mojżeszowa 2,11-15. Pan kierował drogą ucieczki. Mojżesz znalazł gościnę u Jetry, pasterza i jednocześnie kapłana midiańskiego. Zanim Mojżesz przybył do ziemi midiańskiej, trzodę doglądały córki Jetry. Potem czynność tę powierzono Mojżeszowi, który poślubił jedną z córek kapłana i pozostał w ziemi midiańskiej przez czterdzieści lat.HZ 66.4

Zbyt pośpiesznie porwał się Mojżesz do walki, zabijając Egipcjanina. Przypuszczał, że lud izraelski zrozumie, że oto szczególna opatrzność Boża powołała go, aby stał się wybawicielem narodu. Lecz Bóg nie zamierzał wybawić synów izraelskich przez prowadzenie wojny, jak sądził Mojżesz, tylko przez swoją potężną moc, aby chwała przypadła wyłącznie Jemu. Sam umieścił Mojżesza w egipskiej rodzinie królewskiej, dzięki czemu Mojżesz otrzymał gruntowne wychowanie i zdobył wiedzę. A mimo to Mojżesz nie był przygotowany do podjęcia tak wielkiego dzieła, do jakiego został powołany. Porzucił dwór królewski i przywileje wnuka królewskiego, ale nie mógł podjąć się natychmiast przeprowadzenia tego szczególnego dzieła Bożego. Potrzebował czasu, by nabyć doświadczeń i przejść przez szkołę niepowodzenia i ubóstwa. Do żyjącego w odosobnieniu posłał Pan aniołów, aby wyjaśnili mu przyszłe dzieje. Tutaj nauczył się panowania nad sobą i pokory. Strzegącego trzody Jetry i wykonującego skromne obowiązki pasterza przygotował Bóg na duchowego pasterza swoich owiec, czyli ludu izraelskiego. Zabicie Egipcjanina wykorzystał Pan do przeprowadzenia własnych zamiarów.HZ 67.1

Mojżesz, strzegąc stada na pustyni, doszedł pewnego dnia do Horebu, góry Bożej, i tu “ukazał mu się anioł Pański w płomieniu ognia ze środka krzewu (...). Rzekł jeszcze Pan: Napatrzyłem się na niedolę ludu mojego w Egipcie i słyszałem krzyk ich z powodu naganiaczy jego; znam cierpienia jego. Zstąpiłem przeto, by go wyrwać z mocy Egiptu i wyprowadzić go z tego kraju do ziemi żyznej i rozległej, do ziemi opływającej w mleko i miód (...). Teraz oto krzyk synów izraelskich dotarł do mnie. Widziałem także udrękę, którą Egipcjanie ich dręczą. Przeto teraz idź! Posyłam cię do faraona. Wyprowadź lud mój, synów izraelskich, z Egiptu”. 2 Mojżeszowa 3,2.7-10.HZ 67.2

Nadszedł już właściwy czas i Bóg chciał, aby Mojżesz zmienił kij pasterski na laskę Bożą. Ona da mu moc czynienia cudów i znaków dla wyswobodzenia ludu Bożego z ucisku i zachowa go przed pogonią nieprzyjaciela.HZ 67.3

Mojżesz przystał na to posłannictwo. Wrócił do teścia i otrzymał jego zgodę na powrót do Egiptu. Nie śmiał jednak powiedzieć o swym zadaniu, gdyż obawiał się, że teść nie zechce, by żona i dzieci towarzyszyły mu w tak niebezpiecznej misji. Pan pokrzepił Mojżesza i rozproszył jego obawy, mówiąc: “Idź, wróć do Egiptu, bo zmarli wszyscy mężowie, którzy czyhali na twoje życie”. 2 Mojżeszowa 4,19.HZ 67.4