Kobiety u grobu

Wczesnym rankiem pierwszego dnia tygodnia, jeszcze przed świtem, do grobu przyszły kobiety z wonnościami, aby namaścić ciało Jezusa. Znalazły kamień odwalony od wejścia do grobu, ale ciała nie było. Zmartwiły się i popłakały, myśląc, że to wrogowie zabrali ciało Jezusa. Wtedy ujrzały dwóch aniołów w białych szatach o twarzach pełnych blasku. Niebiańskie istoty wiedziały, po co przyszły kobiety, i natychmiast je poinformowały, że Jezusa tu nie ma, bowiem powstał z grobu. Aniołowie polecili kobietom pójść i zawiadomić uczniów, że Jezus oczekuje ich w Galilei. Ze strachem i radością kobiety pobiegły do miasta, aby opowiedzieć uczniom o tym, co widziały i słyszały.HZ 142.4

Uczniowie nie mogli uwierzyć, że Jezus zmartwychwstał. Wraz z kobietami, które przyniosły tę wiadomość, pobiegli szybko do grobu i przekonali się, że Jezusa w nim nie ma. Zobaczyli tylko lniane prześcieradło, a mimo to nie uwierzyli tej radosnej nowinie. Wrócili do domu, dziwiąc się temu, co widzieli i co mówiły kobiety.HZ 143.1

Maria zatrzymała się jeszcze w pobliżu grobu, rozmyślając nad tym, co widziała, i zastanawiając się, czy czasem nie została oszukana. Czuła, że czeka ją nowa próba. Smutek wrócił, więc gorzko zapłakała. Ponownie zajrzała do grobu i zobaczyła dwóch aniołów w białych szatach. Jeden siedział w miejscu, gdzie leżała głowa Jezusa, drugi u jego stóp. Rozmawiali z nią łagodnie, pytając, dlaczego płacze. Rzekła im: “Wzięli Pana mego, a nie wiem, gdzie go położyli”. Jana 20,13.HZ 143.2