Rozdział 2 — Stworzenie

Rozdział napisany w oparciu o 1 Księgę Mojżeszową 1.

Ojciec i Syn zajęli się od dawna zaplanowanym potężnym, cudownym dziełem — stworzeniem świata. Ziemia wyszła z rąk Stwórcy piękna. Znajdowały się na niej góry, pagórki i równiny, a wśród nich rzeki i zbiorniki wodne. Ziemia nie była rozległą jednostajną równiną — krajobraz urozmaicały pagórki i góry, nie tak wysokie i skaliste jak obecnie, lecz o pięknych regularnych kształtach. Nie widać było nigdzie nagich, ponurych skał, gdyż znajdowały się pod powierzchnią ziemi, stanowiąc jej szkielet. Wody zostały rozmieszczone regularnie. Wzgórza, góry i równiny zdobiły rośliny, kwiaty i wszelkiego rodzaju okazałe majestatyczne drzewa, wielokrotnie wyższe i piękniejsze niż znane nam dzisiaj. Powietrze było czyste i zdrowe, a świat podobny do wspaniałego pałacu. Aniołowie z zachwytem patrzyli na cudowne dzieło Boże.HZ 13.1

Po stworzeniu ziemi i zwierząt, realizując zamiar powzięty przed upadkiem szatana, Ojciec i Syn uczynili człowieka na swój obraz. Działali wspólnie, tak przy stworzeniu ziemi, jak i wszelkich żywych istot na niej. I rzekł Ojciec do Syna: “Uczyńmy człowieka na obraz nasz”. 1 Mojżeszowa 1,26. Gdy Adam wyszedł z rąk Stwórcy, miał wspaniałą postać i piękne kształty. Był dwukrotnie wyższy od ludzi żyjących obecnie i proporcjonalnie zbudowany. Rysy twarzy miał doskonałe i piękne. Nie był ani blady, ani żółtawy, lecz rumiany, tryskający zdrowiem. Ewa była nieco niższa od Adama — głową sięgała tuż ponad jego ramię. Była wspaniale zbudowana, doskonale proporcjonalna i nadzwyczaj piękna.HZ 13.2

Bezgrzeszna para ludzi nie miała na sobie żadnego ubioru. Oboje ubrani byli w świetlaną szatę chwały — taką samą, jaką nosili aniołowie. Dopóki żyli w posłuszeństwie, otaczał ich krąg światłości. Mimo że na ziemi, którą Bóg stworzył, wszystko było doskonale piękne i niczego na niej nie brakowało, Bóg uczynił specjalny ogród dla Adama i Ewy, aby ich uszczęśliwić i podkreślić w ten sposób swoją wielką miłość do ludzi. Część swego czasu para miała poświęcać na przyjemne zajęcia, pielęgnowanie ogrodu, a część na goszczenie aniołów, słuchanie ich nauk oraz błogie rozmyślanie. Czynności te nie były nużące, lecz przyjemne i inspirujące. Wspaniały ogród miał być ich domem.HZ 13.3

W ogrodzie tym umieścił Pan najróżniejsze użyteczne i piękne drzewa, rodzące wspaniałe owoce o silnej woni, piękne z wyglądu i smaczne, przeznaczone na pokarm dla świętej pary. Były też krzewy winne, bujnie rosnące i pełne owocu, niepodobne do żadnego z tych krzewów, które ludzie widzą dzisiaj. Ich owoce były niezwykle duże, o różnych barwach: jedne ciemne, inne purpurowe, czerwone lub jasnozielone. Wspaniałą obfitą kiść na gałęziach bujnego winnego krzewu nazywano gronem. Mimo braku podpórek winne krzewy nie płożyły się po ziemi, lecz pięły w górę, uginając się pod ciężarem owoców. Miłym zajęciem dla Adama i Ewy było urządzanie z gałęzi winnego krzewu pięknych altan. W ten sposób tworzyli mieszkanie z żywych krzewów.HZ 14.1

Ziemię pokrywała piękna zieleń, a dookoła bujnie rosły pachnące kwiaty różnego kształtu i koloru. Wszystko było wspaniałe i urocze. W środku ogrodu stało drzewo żywota przewyższające wspaniałością wszystkie inne. Owoce tego drzewa, podobne do złocistosrebrnych jabłek, zawierały w sobie nieśmiertelność. Liście posiadały właściwości lecznicze.HZ 14.2