Rozdział 63 — Tysiąclecie

Moja uwaga została zwrócona na ziemię. Bezbożni zostali zniszczeni, a ich trupy pokrywały ją. Gniew Boży nawiedził jej mieszkańców w ostatnich siedmiu plagach, tak że z bólu gryźli języki i przeklinali Boga. Głównym przedmiotem gniewu Bożego byli fałszywi pasterze. Jeszcze za życia zostali pozbawieni wzroku i mowy. Kiedy Bóg wyzwolił swym głosem świętych, bezbożni swą wściekłość zwrócili ku sobie. Zdawało się, że na ziemię spadł potop krwi. Trupy walały się wszędzie.HZ 257.1

Świat podobny był do pustyni. Zburzone trzęsieniem ziemi miasta i wioski leżały w gruzach. Góry poruszyły się i utworzyły głębokie jamy. Wielkie skały wyrzucone z morza lub wyrwane z ziemi pokrywały powierzchnię ziemi, wokół nich piętrzyły się olbrzymie, powalone z korzeniami drzewa. Przez tysiąc lat pustkowie to będzie ojczyzną szatana i jego aniołów. Na tej ograniczonej przestrzeni może wędrować wszerz i wzdłuż, unosić się nad powierzchnią popękanej ziemi i oglądać skutki swego buntu przeciwko prawu Bożemu. Przez tysiąc lat będzie spożywał owoce wywołanego przez siebie przekleństwa, będzie miał prawo tylko do ziemi. Nie będzie mógł przenosić się na inne planety, aby kusić i dręczyć tych, którzy nie zgrzeszyli. Dla szatana będzie to czas wielkich cierpień. Od chwili upadku używał ciągle swej złej mocy; teraz będzie jej pozbawiony i pozostanie mu dosyć czasu na rozmyślanie nad rolą, jaką tu odegrał od momentu swego buntu. Z drżeniem i lękiem szatan patrzy w straszną przyszłość, obawiając się, że będzie musiał cierpieć za uczynione zło i że otrzyma karę za wszystkie grzechy, do których się przyczynił.HZ 257.2

Słyszałam triumfalne śpiewy aniołów i zbawionych świętych, jakby głos dziesięciu tysięcy instrumentów muzycznych. Cieszyli się, że szatan nigdy więcej nie będzie ich dręczył i kusił. Także mieszkańcy innych światów będą wolni od obecności i pokus.HZ 257.3

Widziałam trony, na których zasiadł Jezus ze swoimi świętymi. Święci jako królowie i kapłani rządzili światem razem z Bogiem. Chrystus sądził wspólnie ze swym ludem zmarłych bezbożnych, porównując ich czyny ze Słowem Bożym, i oceniając każdy uczynek dokonany za życia. Wszyscy razem wyznaczali karę dla każdego bezbożnego, według jego uczynków, zapisując wyrok przy imionach w księdze śmierci. Jezus sądził wraz ze świętymi szatana i jego aniołów. Kara, jaką otrzyma szatan, będzie daleko większa niż ta, jaką otrzymają zwiedzeni przez niego ludzie. Jego cierpień nie da się porównać z cierpieniami ludzi. Gdy wszyscy oszukani przez niego zginą na wieki, szatan będzie jeszcze żył, cierpiąc dłużej.HZ 257.4

Kiedy po upływie tysiąclecia skończył się sąd nad bezbożnymi, Jezus opuścił miasto w towarzystwie świętych i aniołów. Stanął na wielkiej górze, która pod Jego stopami rozstąpiła się, tworząc ogromną równinę. Spojrzeliśmy w górę i zobaczyliśmy wielkie i piękne miasto o dwunastu fundamentach i dwunastu bramach, po trzy z każdej strony, a przy każdej bramie stojącego anioła. Wykrzyknęliśmy: “Miasto! Wielkie miasto zstępuje do nas od Boga z nieba!”. I zstąpiło na dół w całej wspaniałości i w oślepiającym blasku chwały i stanęło na wielkiej równinie, którą przygotował Jezus.HZ 258.1