Kain i Abel, synowie Adama, różnili się bardzo charakterami. Abel żył w bojaźni Bożej, Kain pielęgnował uczucie buntu i szemrał przeciwko Bogu za przekleństwo, które Bóg wypowiedział nad Adamem. Braci powiadomiono o środkach, jakie Bóg przedsięwziął dla zbawienia rodzaju ludzkiego. Wymagano od nich, aby byli pokorni i posłuszni, aby okazywali cześć Bogu i wiarę w obiecanego Odkupiciela. Zabijając pierworodne trzody i uroczyście ofiarując zwierzęta wraz z krwią na całopalenie, mieli wyrażać swoją zależność od Boga. Ofiary miały ustawicznie przypominać o ich grzechach i wskazywać na przyszłego Odkupiciela, który miał się stać wielką ofiarą za człowieka.HZ 32.1

Szemrząc i nie dowierzając w przyjście Zbawiciela, Kain przyniósł swoją ofiarę. Nie miał zamiaru być posłuszny i nie postarał się o baranka, by go ofiarować wraz z płodami roli, lekceważąc w ten sposób Boże wymaganie. Bóg oznajmił Adamowi, że bez przelania krwi nie będzie odpuszczenia grzechów. Kain nawet nie postarał się o najlepsze owoce. Abel radził mu, by nie stawał przed Panem bez krwawej ofiary. Kain nie chciał jednak słuchać młodszego brata i pogardził jego radą. Z powątpiewaniem, szemrząc przeciwko potrzebie tego ceremoniału, złożył przed Panem swą ofiarę, lecz Bóg jej nie przyjął.HZ 32.2

Abel przyniósł, według polecenia Bożego, tłuszcz i pierwociny swojej trzody. Bóg przyjął ofiarę złożoną z wiarą w przyjście Mesjasza. Błyskawica rozdarła obłoki i spaliła ofiarę Abla. Kain nie otrzymał jednak żadnego znaku przyjęcia jego daru. Zrodził się więc w nim gniew przeciwko Panu i bratu.HZ 32.3

Bóg łaskawie posłał do Kaina anioła, aby do niego przemówił. Anioł wypytał Kaina o powód gniewu i poinformował, że jeśli będzie postępował według wskazówek danych przez Boga, Stwórca przyjmie jego ofiarę. Ale jeśli nie podda się z pokorą zarządzeniom Boga, nie będzie Mu wierzył i nie będzie Go słuchał, ofiara nie zostanie przyjęta. Anioł wytłumaczył Kainowi, że przyjęcie tylko jednej ofiary — Abla — nie jest ze strony Boga niesprawiedliwością czy wyróżnieniem młodszego brata. To skutek grzechów Kaina i jego nieposłuszeństwa wobec wyraźnego rozkazu Bożego. Bóg nie może przyjąć takiej ofiary, jaką złożył Kain. Jeśli starszy brat będzie czynił dobrze, Bóg go przyjmie, a młodszy Abel będzie go słuchał i z racji wieku będzie mu poddany.HZ 32.4

Mimo tak dokładnych wyjaśnień Kain nie wyraził skruchy. Zamiast opamiętać się, nabrać wstrętu do samego siebie za swoje niedowiarstwo, nadal narzekał na niesprawiedliwość i stronniczość Bożą. W swej zawziętości i nienawiści wszczął spór z Ablem, robiąc mu wymówki. Abel łagodnie wskazywał bratu jego błędy i dowodził, że zło tkwi w nim samym. Lecz Kain znienawidził brata już w chwili, gdy Bóg przyjął jego ofiarę. Abel starał się uspokoić gniew brata, wskazując na wielką cierpliwość Bożą. Przypomniał, że Bóg zachował przy życiu rodziców, choć mógł ukarać ich natychmiastową śmiercią. Przekonywał Kaina, że Bóg ich kocha, gdyż inaczej nie ofiarowałby swego Syna, niewinnego i świętego, który dozna gniewu, na jaki zasłużył człowiek przez swoje nieposłuszeństwo.HZ 33.1

Składanie ofiar

Pierwsza śmierć