Rozdział 50 — Pierwsze poselstwo anielskie

Proroctwo pierwszego poselstwa anielskiego, które znajdujemy w 14. rozdziale Apokalipsy Jana, wypełniło się przez ruch adwentowy w latach 1840-1844. Tak w Europie, jak i w Ameryce ludzie prawdziwie wierzący głęboko się przejęli, gdy badając proroctwa, znaleźli dowody bliskiego końca świata. Duch Boży pobudzał swe sługi do głoszenia ludziom przestrogi. Szeroko i daleko rozeszło się poselstwo wiecznej ewangelii: “Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego”. Objawienie 14,7.HZ 218.1

Gdziekolwiek docierali misjonarze, dochodziło radosne poselstwo o rychłym powrocie Chrystusa. W różnych krajach znajdowały się odosobnione grupy chrześcijan, które przez samo tylko badanie Pisma Świętego doszły do przekonania, że przyjście Zbawiciela jest bliskie. W niektórych częściach Europy, gdzie ustawy zabraniały głoszenia nauki adwentowej, o powrocie Chrystusa mówiły małe dzieci, a starsi przysłuchiwali się uroczystym przestrogom.HZ 218.2

W Ameryce poselstwo głosili William Miller i jego współpracownicy. Światło przez nich zapalone sięgało do dalekich krajów. Bóg posłał anioła, aby poruszył serce zwykłego rolnika (Millera), który nawet nie wierzył w Biblię, i skłonił go do badania proroctw. Aniołowie Boży wielokrotnie przybywali do wybrańca, by kierować jego umysłem i wyjaśnić proroctwa, których lud Boży nie rozumiał. Wskazano mu początek łańcucha prawd i nakłoniono do badania. Łącząc jedno ogniwo z drugim, Miller z podziwem zaczął spoglądać na Słowo Boże. Znalazł w nim prawdę. Pismo Święte, któremu wcześniej odmawiał natchnienia Bożego, objawiło mu teraz swoje piękno i chwałę.HZ 218.3

Miller przekonał się, że jedna część Pisma wyjaśnia drugą; jeśli jednego zdania nie rozumiał, w drugim znajdował objaśnienie. Ze czcią i radością oraz głębokim przejęciem czytał Święte Słowo. Badając proroctwa, stwierdzał, że mieszkańcy ziemi żyją w ostatnich dniach historii świata, lecz nie są tego świadomi. Widział zepsucie Kościołów, które odsunęły się one od miłości Chrystusa, a zwróciły do świata. Zamiast wyróżnień przychodzących z góry, szukały światowych zaszczytów; zamiast gromadzić skarby w niebie, sięgały po ziemskie bogactwa. Wszędzie widział obłudę, ciemność i śmierć. Był pełen trwogi. Bóg wezwał Millera do opuszczenia farmy, jak niegdyś powołał Elizeusza, by opuścił woły i rolę, a poszedł za Eliaszem.HZ 218.4

William Miller zaczął nieśmiało odkrywać przed ludźmi tajemnice Królestwa Bożego, wykładając słuchaczom proroctwa odnoszące się do powtórnego przyjścia Chrystusa. Świadectwo Pisma Świętego wskazujące na przyjście Chrystusa w roku 1843 wzbudziło ogólne zainteresowanie. Wiele osób przekonanych, że dowody z okresów prorockich są słuszne, nie zważając na sprawy doczesne, radośnie przyjmowało prawdę. Niektórzy duchowni porzucali swe poglądy i wierzenia, wyrzekali się Kościołów i dochodów i jednoczyli się z Millerem w opowiadaniu o przyjściu Jezusa.HZ 219.1

Niewielu kaznodziejów przyjęło poselstwo, dlatego było ono zlecane przeważnie świeckim pokornym sługom Bożym. Wieśniacy porzucali role, mechanicy narzędzia, kupcy handel, urzędnicy biura. Mimo to pracowników było za mało w stosunku do dzieła, które należało wykonać. Stan Kościoła i świata pogrążonych w nieprawości ciążył na duszy wiernych posłów, którzy chętnie znosili trudy, niewygodę i cierpienia, aby tylko wskazać ludziom drogę do pokuty i zbawienia. Mimo sprzeciwu szatana dzieło ustawicznie szło naprzód i tysiące ludzi przyjmowały naukę adwentową.HZ 219.2