Obłok prowadził

Podczas wędrówki przez pustynię Izraelitami kierował Pan. Kiedy dla dobra ludu i chwały Boga należało rozbić namioty, wówczas Bóg sygnalizował swą wolę przez obniżenie się obłoku nad przybytkiem. Wszyscy zatrzymywali się i pozostawali w obozie tak długo, dopóki Bóg nie rozkazał ruszyć w dalszą drogę. Obłok chwały unosił się wtedy wyżej nad przybytkiem i Izraelici szli dalej. Podczas całej wędrówki naród zachowywał wzorowy porządek. Każde pokolenie niosło chorągiew ze znakiem domu ojca i miało rozkaz rozbicia obozu pod swym własnym znakiem. Na miejscu odpoczynku rozbijano Namiot Zgromadzenia i każde pokolenie obozowało wokół niego pod swoją chorągwią w szeregu wskazanym przez Pana, jednak w pewnej odległości od przybytku.HZ 94.4

Podczas pochodu Namiot Zgromadzenia niesiono przed ludem. “A obłok Pański był nad nimi w dzień, gdy wyruszali z obozu. Gdy skrzynia wyruszała, Mojżesz mówił: Powstań, Panie, a niech się rozproszą twoi wrogowie. I niech uciekną przed tobą ci, którzy cię nienawidzą. Gdy zaś zatrzymywała się, mówił: Wróć, Panie, do niezliczonych tysięcy Izraela”. 4 Mojżeszowa 10,34-36.HZ 94.5