Rozdział 48 — Postępy reformacji

Na tronie niemieckim zasiadł cesarz Karol V Wysłańcy Rzymu pospieszyli czym prędzej złożyć mu życzenia i nakłonić monarchę do użycia swej władzy przeciwko reformacji. Z drugiej strony elektor saski, któremu Karol w dużej mierze zawdzięczał swą koronę, prosił go, aby bez porozumienia z nim nie podejmował żadnych kroków przeciwko Lutrowi.HZ 212.1

Tymczasem uwaga wszystkich stronnictw została skierowana na Zgromadzenie Narodowe państw niemieckich, które zwołano do Wormacji wkrótce po wstąpieniu Karola na tron. Zgromadzenie miało do załatwienia ważne sprawy polityczne, lecz wszystkie były drobnostką w porównaniu ze sprawą mnicha z Wittenbergii.HZ 212.2

Już przedtem Karol polecił elektorowi, by zabrał na sobór Lutra. Reformatorowi zagwarantował ochronę przed wszelkim gwałtem i obiecał mu swobodną rozmowę z osobą upoważnioną do dyskusji nad spornymi punktami. Luter gorąco pragnął stanąć przed cesarzem.HZ 212.3

Przyjaciele Lutra byli przerażeni. Znając uprzedzenie i wrogie nastawienie, obawiali się, że glejt nie będzie respektowany. Prosili Lutra, by nie narażał życia na niebezpieczeństwo. Luter odpowiedział: “Papiści życzą sobie nie mego przybycia do Wormacji, lecz potępienia i śmierci. Ale mniejsza z tym. Módlcie się nie za mnie, lecz za Słowo Boże”.HZ 212.4