Ucisk

Nowy król egipski dobrze wiedział, że synowie izraelscy poważnie przyczynili się do rozbudowy kraju. Między nimi było wielu zdolnych i rozumnych ludzi, więc nie chciał stracić cennych pracowników. Mimo to Izraelitów sprowadzono do roli niewolników, którzy zmuszeni byli sprzedać państwu swoje trzody, stada, a nawet samych siebie. “Ustanowiono przeto nad nim nadzorców pańszczyźnianych, aby go gnębili ciężkimi robotami; budowano wtedy dla faraona miasta — spichlerze: Pitom i Ramzes. Lecz im bardziej go gnębili, tym więcej się rozmnażał i rozrastał; i bano się synów izraelskich. Egipcjanie zmuszali Izraelitów do ciężkich robót i uprzykrzali im życie uciążliwą robotą w glinie i przy cegłach i różną pracą na polu. Wszystkie te prace wykonywali pod przymusem”. 2 Mojżeszowa 1,11-14.HZ 64.1

Choć i kobiety zmuszano do prac rolnych, jak gdyby były niewolnicami, liczba synów izraelskich nie zmniejszyła się. Gdy król i jego doradcy zauważyli, że naród izraelski nadal się rozmnaża, postanowili zmusić go do cięższej pracy. Zamierzali pognębić ich nadmiernym wysiłkiem. Gniew ogarniał Egipcjan, bo nie mogli zahamować przyrostu hebrajskiej ludności ani złamać ducha niezależności.HZ 64.2

Ponieważ tą drogą nie udało się osiągnąć zamierzonego celu, posunięto się jeszcze dalej. Król rozkazał, aby natychmiast po urodzeniu zabijano hebrajskie dzieci płci męskiej. Głównym sprawcą tego pomysłu był szatan, wiedział bowiem, że wśród Hebrajczyków ma powstać wybawiciel, który uwolni naród z ucisku. Sądził, że jeżeli skłoni króla do wyniszczenia chłopców, plan Boży zostanie zniweczony. Położne jednak bały się Boga i nie wykonywały rozkazu króla egipskiego, zostawiając chłopców przy życiu. Toteż Bóg im błogosławił. Król egipski dowiedział się, że jego rozkaz nie jest wypełniany, rozgniewał się bardzo i nakazał jeszcze surowsze postępowanie. Polecił: “Każdego chłopca, który się urodzi u Hebrajczyków, wrzućcie do Nilu, a każdą dziewczynkę pozostawcie przy życiu”. 2 Mojżeszowa 1,22.HZ 64.3